Mukibelarri zonatu

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mukibelarri zonatua
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAuriculariales
FamiliaAuriculariaceae
GeneroaAuricularia
Espeziea Auricularia mesenterica
Pers., 1822

Mukibelarri zonatua (Auricularia mesenterica) Auriculariaceae familiako onddo bat da.[1] Jan daiteke, baina balio gastronomiko eskasa du, larrukara eta elastikoa da. Ez da gomendatzen kontsumitzea.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: 5 eta 10 cm bitarteko diametrokoa, sesila, belarri edo hosto itxurakoa; goiko aldean eremu zirkularrak ditu, belusduna, gris-errauts kolorekoa edo arrea; azpiko aldean gris-purpura koloreko zainak izaten ditu eta ondoren arre-morexkara pasatzen dira.

Himenioa: Karpoforoaren azpiko aldeko azala estaltzen du.

Hanka: Ez du, perretxikoa beheko erditik finkatzen da zurari.

Haragia: Zurixka eta mehea; denbora hezearekin gelatinakara eta lehortearekin larrukara.[2]

Etimologia: Auricularia terminoa, belarria esan nahi duen "auris" hitzaren txikigarritik dator. Karpoforoaren formagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sukaldaritzarako baliorik gabea. Larrukara.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Behetik begiratuta Auricularia auricula-judae espeziearen itxura apur bat du, baina goitik begiratuta oso desberdina da.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaberritik udazkenera, baita neguan ere, hostogalkorren egurretan. Ez da oso ohikoa.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europan arrunta, baina ez Txinan eta Amerikan.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 662 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 496 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  4. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 521 or. ISBN 84-282-0541- X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 324 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]