Lycoperdon lividum

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lycoperdon lividum
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaAgaricaceae
GeneroaLycoperdon
Espeziea Lycoperdon lividum
Pers., 1809

Lycoperdon lividum Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ale gazteak jan daitezke. Besteak beste, bere urritasunagatik sukaldaritzarako interesik gabea.

Sinonimoak: Lycoperdon cervinum, Lycoperdon spadiceum, Lycoperdon cookey.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: 1,2 - 2,7 cm-ko diametrokoa, eta 1,2 - 3,5 cm-ko altuerakoa, udare formakoa, lurretik ateratzean sustraitxo mordoxkatxo bat ikusten da oinarrian. Exoperidioa garatxoz apaindura dago, eta ez eztenez. Zahartzean goialdean ireki egiten da, eta hortik ateratzen dira esporak.

Gleba: Hasieran zuria, gero marroia, kapilizio hauskor batekin.

Subgleba: Zati antzua dena, albeolatua da oin txiki batekin oinarrian eta glebatik bereizia, haien artean benetako diafragma bat egon gabe.[2]

Etimologia: Lycoperdon terminoa grezierazko "lupa de lupo" hitzetatik dator, onddoak esporen hauts bafadak isil-isilik jariatzen dituelako. Lividum epitetoa latinetik dator, "lividus" hitzetik, ubel, morexka, urdin, esan nahi du

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ale gazteak jan daitezke, baina helduak ez dira jangarriak.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espezie hau nahastezina da exoperidioan harea duelako.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espezie nahiko arraroa, udan eta udazkenean sortzen da Atlantikoko kostaldeko dunetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Errusia, Uzbekistan, Nepal, Japonia, Australia, Zeelanda Berria.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Kutxa Fundazioa Sozial eta Kulturala. (1992). Euskal Herriko perretxikoak. Litografía Danona s. coop.ltda., 406 or. ISBN 84-7173-211-4..
  3. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 512 or. ISBN 978-84-617-0196-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]