Ezko elur zuri

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezko elur zuria
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaHygrophoraceae
GeneroaCuphophyllus
Espeziea Cuphophyllus virgineus
Kovalenko, 1989
Mikologia
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Ezko elur zuria (Cuphophyllus virgineus) Hygrophoraceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarri ona fina eta delikatua.

Sinonimoak: Camarophyllus niveus, Hygrophorus niveus, Camarophyllus subradiatus. Autore batzuentzat Camarophyllus niveus eta Camarophyllus virgineus berdinak dira, beste batzuentzat ez.


Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela; 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa. Hasieran kanpai itxurakoa, gero laua titi batekin, eta, azkenean inbutu forman. Zuri-boli kolorekoa, higrofanoa, ez da likatsua, ertza zertxobait ildaskatua du.

Orriak: Oso dekurrenteak, okertuak, zuriak, lodiak eta zabal, orritxoekin eta laminulekin.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: Zuria, oinarrian kolore arrosa izaten du sarritan, mehea, betea, gero barnehutsa, batzuetan luzetara arrailduta.

Haragia: Zuria, biguna eta hauskorra, usain eta zapore atseginak ditu.[2]

Etimologia: Hygrophorus hitza grekotik dator, heze eta ekarri beharreko, "phorèo"-tik, hau da, hezetasuna bildu eta kontserbatzen duenetik. Niveus epitetoa berriz latinetik dator, elurraren kolorekoa esan nahi duen "niveus" hitzetik. Bere koloreagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jateko ona, fina eta delikatua. [3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hygrophorus virgineus delakoarekin, honek tamaina handiagoa du eta jangarria da. Hygrophorus fuscescens delakoa ere jangarria da eta Hygrophorus niveus-en aldaera bat da, okre-arre kolorea du kapelaren erdian.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mendiko zelaietan hazten da, batez ere belarra moztu ondoren.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Ipar Amerika, Asiako iparraldea, Australia.

Galeria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 116 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando,. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 194 or. ISBN 84-87997-86-4..
  4. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 447 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  5. (Gaztelaniaz) Bauer Carlo Alberto. (1982). Los Hongos de Europa,. Ediciones Omega, S. A., Barcelona, 180 or. ISBN 84-282-0666-X..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]