Larru-tripaki anisatu

Wikipedia, Entziklopedia askea
Larru-tripaki anisatua
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaThelephorales
FamiliaBankeraceae
GeneroaHydnellum
Espeziea Hydnellum suaveolens
P.Karst., 1879
Mikologia
 
himenio tolestua

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Larru-tripaki anisatua (Hydnellum suaveolens edo Calodon suaveolens) Bankeraceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Lurrin usain handiegia du, ez da kontsideratzen jateko modukoa. Zeta eta artilea tindatzeko onddo-pigmentu bat du. Jarduera antioxidatzailea ere badu.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 4 eta 9 cm bitarteko diametrokoa. Haragitsua, suberosoa, lodia, turbinatua, gailurra hasieran ganbila, gero laua; askotan tuberkulatu konkorduna; zuria, gris-urdinxkaz lausotuta.

Orratzak: Finak eta laburrak, dekurrenteak, lehenengo urdinxkak, gero arre kolorerako joerarekin.

Orratz dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orratzak.

Hanka: Laburra eta mozkotea, lodia, urdinxka, gero arre-sepia kolorerako joerarekin.

Haragia: Zurixka, suberosoa, ondoren gogorra. Ebakitzean, eremu zentrokide urdinak ditu, oinean estuagoak. Anisaren usain sendoa du, ezin da ondo definitu, ia higuingarria.[2]

Etimologia: Suaveolens epitetoa latinetik dator, usain leuna, esan nahi duen "suaveolens" hitzetik. Bere usainagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Calodon generoko arruntenetako bat da, erraz atzematen da anis usain higuingarri ikaragarria jariatzen duelako. Ebakitzean tartekatutako eremu urdin-zuri-grisak ikusten dira. Hydnellum aurantiacum, Hydnellum caeruleum eta Hydnellum cyanopodium delakoekin nahas daiteke.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Itxituretan edo lerroetan mendiko izei gorrien basoetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Errusia, Japonia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 593 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]