Clitocybe vibecina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Clitocybe vibecina
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
OrdenaTricholomatales
FamiliaTricholomataceae
GeneroaClitocybe
Espeziea Clitocybe vibecina
Quél., 1872

Clitocybe vibecina Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Sinonimoa: Clitocybe pausiaca, Clitocybe langei.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, ganbil-unbilikatua gero pixka bat bakarrik deprimitua, higrofanoa, gris iluna, tindu oliba antzekoekin; ertza ildaskatua, glabroa.

Orriak: Nahikoa estu, ia kapelaren kolorekoak, gero zurbilak eta zikinak.

Hanka: 3 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 0,3 eta 0,6 cm bitarteko lodierakoa, pixka bat konprimitua, antzeko kolorekoa, oinarria apur bat iletsua eta zurbilagoa.

Haragia: Antzeko kolorekoa, ebakitzerakoan usain eta zapore sendoak, gero ez hain atsegina.[2]

Etimologia: Clitocybe hitza grekotik dator, burua esan nahi du, kapelaren formagatik. Vibecina epitetoa berriz latinetik dator, legamia, esan nahi duen "vibis" hitzetik. Seguruenik kapelaren koloreagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria, baina arriskutsua.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kolore argiko beste Clitocybe batzuekin nahas daiteke, horietako batzuk pozoitsuak dira. Baita, Gerronema umbilicatum delakoarekin ere.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean. Koniferoen azpian lurzoru azidoetan, batzuetan txilardegietan eta zohikaztegietan.[4]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 140 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 301 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]