Leucocoprinus cepistipes
Leucocoprinus cepistipes | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Agaricaceae |
Generoa | Leucocoprinus |
Espeziea | Leucocoprinus cepistipes Pat., 1889 |
Leucocoprinus cepistipes Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarritzat hartzen.
Sinonimoak: Lepiota cepaestipes, Leucocoprinus cepaestipes.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, zuria, okre antzeko kolorea erdian, kanpai itxurakoa, titi garbiarekin, ertza tolesduna, ildaskatua, mehea. Azal lehorra, xerlo erorkorrez estalia, ukitzean edo igurztean ertzean horitu egiten da.
Orriak: Zuriak, meheak, zabalak, estu, libreak, oinaren inguruan lepokoa osatuz.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: 7 eta 10 cm bitarteko garaierakoa eta 0,4 eta 0,7 cm bitarteko lodierakoa, zuria, barnehutsa, oinarrian borra moduan puztua, flokosoa eraztunetik oinarriraino. Eraztun mehea, estua, iraunkorra.
Haragia: Zuria, mehea, ahula, ez ustelkorra, usain ahula du eta zapore leuna.[2]
Etimologia: Cepaestipes epitetoa latinetik dator, tipula esan nahi duen "cepae" hitzetik eta zurtoina esan nahi duen "stipes" hitzetik, beraz tipula-zurtoina. Espeziearen erraboildun oinarria aipatuz.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sukaldaritzarako baliorik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Substratu organikoetan hazten diren beste Leucocoprinus txiki batzuekin nahas daiteke.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean, hainbat aleko taldeetan soropildua hazten da, zerrauts pilatuetan, zerrategietako hondakinetan, baita lorategietan ere.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mundu osoa.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 358 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 187 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..