Amanita submembranacea
| Amanita submembranacea | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Amanitaceae |
| Generoa | Amanita |
| Espeziea | Amanita submembranacea Gröger, 1979 |
Amanita submembranacea Amanitaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ondo eginda jan daiteke, baina toxikoa da gordinik (toxina termolabilak). Ez da oso haragitsua, baina oso zapore atsegina du.
Sinonimoak: Amanitopsis submembranacea, Amanitopsis subalpina, Saproamanita vittadinii.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 4 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, oboide-kanpai itxurakotik lau-ganbilera titi kamuts batekin. Kapelaren azala leuna, distiratsua, marroi-oliba kolorekoa, bolba-plakaren zuri-gris koloreko arrasto lodiekin eta ertza ildaskatua eta kolore argiagokoa.
Orriak: Libreak, lamelulekin, zurixkak tonu arrosa kolorekotik kremara doan kolorekoak eta ertz flokosoa.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: 7 eta 12 cm bitarteko garaierakoa, liraina, barnehutsa, goian mehetua, zuria, helduaroan bistre-olibaz jaspeztatua. Oinarri klabiformea mintzezko bolba zabal batekin, zuria, gris kolorerako joerarekin. Eraztun gabe.
Haragia: Zuria, mehea, hauskorra. Fenolarekin marroi-txokolate kolorea ematen du. Espora-jalkina zuria.[2]
Etimologia: Amanita grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta. Grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa, kontzeptu orokor gisa.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Jangarria , baina kontu handiz ibili beharrekoa.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Amanita battarrae eta Amanita umbrinolutea delakoek, ez dute bolba-hondarrik kapelan. Kontuz eraztuna galdu duen Amanita phalloides hilgarriarekin nahastearekin (Amanita vaginata azpigeneroaren arriskua).[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean. Bakarka edo talde txikietan. Mendiko koniferoetan. Batzuetan ahabia mikorrizatzen du. Lurzoru azidoetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Islandia, Europa, Errusia, Japonia.[5]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 294 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ Amanita submembranacea: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q1367102
Multimedia: Amanita submembranacea / Q1367102
.jpg)
