Cortinarius obtusus
Cortinarius obtusus | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Cortinariaceae |
Generoa | Cortinarius |
Espeziea | Cortinarius obtusus Fr., 1838 |
Cortinarius obtusus Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarritasuna ez dago egiaztatua.
Sinonimoa: Cortinarius umbonatus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 5 cm inguruko diametrokoa, haragi gabea, ertza mintzezko samarra, higrofanoa, ildaskatua erdiraino; hasieran koniko-kamuts-titiduna, barrurantz biribildutako ertzarekin, gero zabaldua. Lehoi-herdoil kolorekoa hezetasunarekin, okre antzeko kolorekoa lehorrarekin, ilunagoa erdian.
Orriak: Zabalak eta sabeldunak, sinuado-itsatsiak, ez oso estu, hasieran krema-okre antzeko kolorekoak, gero lehoi-kanela-gorrixka kolorekoak.
Hanka: 6 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 0,4 eta 0,6 cm bitarteko diametrokoa, fusiformea, flexuosoa, behealdean mehetua, noizbait sabelduna eta baita konprimitua ere, fibrilosua, lasto argi kolorekoa, barnehutsa.
Haragia: Urria, horixka, iodoformoaren usain handiarekin (edo azido fenikoarena), zapore gozoarekin, apur bat errefauarena.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza, gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelen hondakin bereizgarriak direla eta. Obtusus epitetoa latinetik dator, kamutsa, esan nahi duen "obtusus" hitzetik. Kapelaren formagatik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Zalantzazkoa. Toxikoa izan daiteke.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Cortinarius obtusus var. fragilis delakoarekin nahas daiteke, honek kolore berdexkako haragia du (ez gorrixka), iodo usaina eta errefau zaporea; koniferoetan ateratzen da, baita hostozabaletan ere. Antzeko beste espezie batzuk: Cortinarius acutus, Cortinarius fragilis.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udaberritik udazkenera. Taldeak osatuz ateratzen da. Pinu eta koniferoen basoetan bakarrik.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Costa Rica, Panama, Europa, Islandia, Errusia, Kaukasia, Himalaiako eremua, Iran, Kazakhstan, Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 220 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 199 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 1838. urtean deskribatutako onddoak
- Euskal Herriko onddoak
- Cortinarius
- Kanadako onddoak
- Ameriketako Estatu Batuetako onddoak
- Costa Ricako onddoak
- Panamako onddoak
- Europako onddoak
- Islandiako onddoak
- Errusiako onddoak
- Kaukasoko onddoak
- Himalaiako eremuaren onddoak
- Irango onddoak
- Kazakhstango onddoak
- Japoniako onddoak