Russula urens
| Russula urens | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Russulales |
| Familia | Russulaceae |
| Generoa | Russula |
| Espeziea | Russula urens Romell, 1921 |
Russula urens Russulaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Min gehiegi du kontsumitu ahal izateko.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 4 eta 9 cm bitarteko diametrokoa, hasieran ganbila, baina azkar zabaltzen da depresio batekin, zahartzean ertza ildaskatua. Kolore askotarikoa: oro har, hori-oliba antzekoa edo okre-berdexka izaten da, baina badaude arre-ardo kolorekoak, moreak, gorrixkak, kobre kolorekoak eta laranja koloreko espezieak ere.
Orriak: Zurbilak, horixka samarrak; gaztetan estu eta nahikoa zabal helduaroan, berdinak eta urkilatu gabeak.
Hanka: Zuria, apur bat zimurtsua, zilindrikoa, irmoa, laster muinduna eta bukaeran barnehutsa.
Haragia: Zuria, nahiko hauskorra, zapore akrea edo oso akrea, usain nabarmenik gabea. Nahiko azkar eta biziki erreakzionatzen du gayac-arekin.[2]
Etimologia: Latinetik dator Russula izena, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria. Zapore akrea du [3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kolore askotariko espezie da, eta, beraz, zapore garratzeko beste Russula batzuekin nahas daiteke.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean, hostogalkorren basoetan.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 504 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 76 or. ISBN 84-282-0865-4..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q1552077