Cortinarius evernius
Cortinarius evernius | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Cortinariaceae |
Generoa | Cortinarius |
Espeziea | Cortinarius evernius Fr., 1838 |
Cortinarius evernius Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 6 eta 10 cm bitarteko diametrokoa, nahikoa titirekin, ertza eskotatu samarrekoa, zetazko gainazala, arre-gorrixka-purpura samarreko kolore eder batekoa, hori-grisaxka zimeltzean.
Orriak: Zabal, okre antzeko koloretik pixka bat ametistara doan kolorekoak.
Hanka: Luzanga, 13 cm arteko garaierakoa eta cm 1 arteko diametrokoa, ardatz-itxurakoa, morexka, koloregabetuaz, zetaduna, eremu zirkular arinekin, Pseudoscutulatus aldaeran gehiago.
Haragia: Morexka kolorekoa oinaren goialdean, gainerakoa zuria, babarrun usainarekin.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza, gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Evernius epitetoak, kementsua, esan nahi du.,
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Antzeko espezieak: Cortinarius brunneus, Cortinarius obtusus eta Cortinarius vernus.
Sasoia era lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Uztailetik denboraldia amaitu arte. Koniferoen basoetan goroldioetan, sarritan taldeetan.[3]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Costa Rica, Europa, Errusia, Taiwan, Zeelanda Berria.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 218 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Velaz Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Banco de setas.