Clavaria argillacea

Wikipedia, Entziklopedia askea
Clavaria argillacea
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaClavariaceae
GeneroaClavaria
Espeziea Clavaria argillacea
Pers., 1797

Clavaria argillacea Clavariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Espezie arraroa da, eta Iberiar penintsulan arriskuan dauden espezieen zerrenda gorrian dago.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: Klabula formatan agertzen da, gehienetan punta biribilduko borra itxuran, beste forma zapal batzuk: ertza izurtutako haizemaile itxuran, zainzuri sorta forman etab. 3 eta 7 cm bitarteko altuerakoak, azaleran ildo bat edo bi izaten ditu. Kolore zurixka edo hori-berdexka zurbila izaten dute.

Haragia: Horixka, oso hauskorra. Usain eta zapore hautemanezinak.[2]

Etimologia: Clavaria terminoa latinetik dator, "clavarius" hitzetik, eta borra, Iltze, esan nahi du. Bere itxuragatik. Argillacea epitetoa, buztina, buztin zoruan hazten dena, esan nahi duen "argilla-ae" hitzetatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haragia oso hauskorra da eta ez du balio gastronomikorik

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Badu beste Clavaria batzuen antza hala nola Clavaria tenuipes, Clavulina, clavulinopsis, ia beti zurbilagoak edo horiak baino zurixkak gehiago izaten dira.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean, baina bakarrik uda nahiko euritsua izan bada. Udatik neguaren hasierara. Espezie urria eta galzorian dagoena Iberiar penintsulan. Eremu irekietan, txilarren ondoan eta lurzoru goroldiotsuetan. Bakarrik edo soropildua atera daiteke, taldeetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erdialdeko Europa, Ipar-ekialdeko Ameriketako Estatu Batuak, Erdialdeko Kanada, Groenlandia.

Espeziearen egoera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aranzadi Elkartearen arabera, Clavaria argillacea desagertzeko arriskuan dauden onddoen eusko-kantauriar Zerrenda Gorrian dago.[3] Azken urteotan mikologia adituek onddo batzuen beherakada kuantitatibo eta kualitatibo handia egon dela ohartarazi dute. Adituen esanetan, egoera honek hainbat eragile ditu, tartean klima aldaketa, pestiziden erabilera eta bilketa masiboak.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
  3. Zerrenda Gorria, Aranzadi Zientzia Elkartea

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]