Martzilla

Koordenatuak: 42°21′05″N 1°43′41″W / 42.35141885°N 1.72812431°W / 42.35141885; -1.72812431
Wikipedia, Entziklopedia askea
Martzilla
 Nafarroa Garaia, Euskal Herria
Martzillako aireko ikuspegia, gaztelua erdialdean
Martzilla bandera
Bandera

Martzilla armarria
Armarria


Map
Kokapena
Herrialdea Euskal Herria
Lurraldea Nafarroa Garaia
Merindadea Erriberri
EskualdeaErriberagoiena
Administrazioa
Estatua Espainia
Erkidegoa Nafarroa
BarrutiaTafalla
Izen ofiziala Marcilla
Alkatea
(2019-2023)
Mario Fabo Calero
(Navarra Suma)
Posta kodea31340
INE kodea31163
Herritarramartzillar
Geografia
Koordenatuak42°21′05″N 1°43′41″W / 42.35141885°N 1.72812431°W / 42.35141885; -1.72812431
Azalera21,9 km²
Garaiera281-403 metro
Distantzia61,7 km (Iruñetik)
Demografia
Biztanleria2.875 (2023:  −4)
alt_left 1.411 (%49,1)(2019) (%50,3) 1.447 alt_right
Dentsitatea131,28 biztanle/km²
Zahartzea[1]% 27,59
Ugalkortasuna[1]‰ 41,67
Ekonomia
Jarduera[1]% 83,7 (2011)
Desberdintasuna[1]% 0 (2011)
Langabezia[1]% 15,51 (2013)
Euskara
Eremuaeremu ez-euskalduna
Euskaldunak[1][2]% 2,40 (2018: %1,69)
Datu gehigarriak
Webguneawww.marcilla.es

Martzilla[3][a] Euskal Herriko udalerri bat da, Nafarroa Garaia lurraldean kokatuta. Erriberriko merindadean eta Erriberagoiena eskualdean dago, Iruñea hiriburutik 61,7 kilometrora. Altuera 281 eta 403 metro artekoa da, eta 21,90 km²-ko azalera hartzen du. 2023 urtean 2875 biztanle zituen.

Bere gaztelu eta ardoengatik, bere bi elementu bereizgarrienengatik, batez ere ezaguna, Aragoiko Erriberako herri hau da Erribera Garaiko egituratzaile nagusia, zeharkatzen duten azpiegitura nagusiekin lotzen baitu. Erriberako ia herri guztietan ez bezala, Martzilla ez dago ez amildegi baten babesean, ez inongo ibaik zeharkatzen ez duen arren, Aragoi eta Arga ez daude urruti. Beste ezaugarri bereizgarri bat gazteluaren iraupena da, Nafarroa konkistatu ondoren gaztelarrek inguruko gainerako gazteluak suntsitu baitzituzten, baina Martzillak berea mantentzea lortu zuen.

Bertako biztanleak martzillarrak dira.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzilla toponimoa beste hizkuntza batzuetan ere ezagutzen da, hala nola:

Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[4]

  • Marcella (1102)
  • Marçella (1110)
  • Marcela (1252)
  • Marziella (1270)
  • Marzilla (1280)
  • Marziella (1312)
  • Marzieylla (1330)
  • Marzieilla (1366)
  • Marcilla (1587)
  • Marcilla (1802)
  • Martzilla (1978)
  • Martzilla (1999)

Etimologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dokumentazioa ikusita, izenaren antzinako forma Marcela izan zela ikus daiteke, bigarren silaban nabarmenduz. Hortik Marciella formara igaro zen, -e- azentuatuaren diptongazioarekin, eta, azkenik, diptongoa -i- hizkira murriztu zen (latinetik gaztelaniarako bilakaera bera castellum > castiello > castillo hitzean). Marcela pertsona-izenarekiko harremana ez da doakoa, ondo dokumentatutako antroponimoa baita, eta Markalain bezalako Nafarroako beste herri batzuen izenetan arrastoa utzi baitu.

Interesgarria da Marcela jatorrizko izenaren /k/ soinuan ("Markela" latin klasikoan ahoskatua) Marcilla izenpean jartzea, erromantze giroan espero den bezala, eta Markalain'" euskal hiztunen eremuan gordetzea. Azken kasu horretan, -ain atzizkia gehitzen zaio, euskaraz, propietatea adierazten duena, erromantzean existitzen ez dena.

Euskaraz, /z/ eta /s/ soinu frikatiboak (gaztelaniaz "z" edo "c" eta "s" hizkiekin adierazten dira) afrikarretan bihurtzeko Nafarroako euskaldunen ohiko erabilera, euskaraz "tz" eta "ts" irudikatuak hurrenez hurren, aurretik kontsonanteak daudenean l, n edo r betetzen da, eta hurbileko beste toponimo batzuetan ere ikus daiteke, hala nola Faltzes (Falces/Faltzes) edo Berbintzana (Berbinzana/Berbintzana) kasuan.

1964ko Baionako Euskal Idazkaritzaren Euskal Herriko leku-izenen zerrendan Martzilla nolabait euskaratuta,[5] eta 1979ko Euskal Herriko udalen izendegian, Euskaltzaindiak Martzilia forma proposatzen zuen, eta 1990ean Martzilla aukeratu zuen arren.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Armarria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako armarriak honako blasoi hau du:[6]

« Hondo urdin batez eta aurrean gaztelu bat osatuta dago. Azpian mahatsondoa, fruitua kolore naturalean duela. Urrezko kate batzuk dituen lasto gorri batez inguratuta dago. »

Armarri hori 1942an sartu zuten, eta, lehenago, armarriak eta zigiluak honako blasoi hau zuten:

« Armarri kuartelatua: lehen Nafarroako kateaz osatuta dago; bigarren mahatsondo batez; hirugarren gaztelu batez; laugarren pilastra batez. »

Bandera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako banderak Martzillako armarri dauka hondo gorri baten gainean.

Geografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzilla Erriberagoiena eskualdean dago, Aragoiko Erribera eremu naturalean.

Mugakideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inguru naturala eta kokapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erriberriko merindadearen hegoaldeko muturrean dago, Tuterako merindadearekin mugan. Herrira heltzeko AP-15 autobidearen irteera zuzena edo NA-128 errepidea Caparroso-Azkoien norabidean hartu daitezke. Aragon ibaiak herria zeharkatzen du.

Geografiaren aldetik, Aragoiko Erribera eskualdean dago, hau da, Aragoi ibaiaren ibilguaren behereneko aldean.

Klima eta landaredia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillak klima mediterraneo-kontinentala dauka, negu hotz (urtarrileko batez besteko tenperatura 5,4 gradukoa) eta uda sargoriekin (abuztuko batez besteko tenperatura 22 gradutik gorakoa). Prezipitazioak eskasak dira (450mm urtero), eta gehienbat udazken eta udaberrian pilatzen dira. Urteroko egun euritsuak 60 inguru izaten dira eta iparreko ziertzo haizeak maiz jotzen du Martzillan.

Estazio meteorologikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillan ez dago estazio meteorologikorik. Hala ere, Faltzes pareko udalerrian, estazio bat dagoen, itsasoaren mailatik 295 metrora, Nafarroako Gobernuak 1920n jarritako estazio meteorologikoa dago.[7]

    Datu klimatikoak (Faltzes, 1981-2020)    
 Hila   Urt   Ots   Mar   Api   Mai   Eka   Uzt   Abu   Ira   Urr   Aza   Abe   Urtekoa 
Erregistraturiko tenperatura maximoa (°C) 18.6 21.0 26.4 30.0 36.0 39.0 44.5 42.0 38.5 31.0 25.0 20.5 44.5
Batez besteko tenperatura maximoa (°C) 9.4 11.8 15.6 17.8 22.2 27.2 30.0 29.7 25.3 19.6 13.3 9.7 19.3
Batez besteko tenperatura (ºC) 5.7 7.2 10.4 12.3 16.5 20.8 23.4 23.2 19.4 14.7 9.5 6.3 14.1
Batez besteko tenperatura minimoa (°C) 1.9 2.6 5.3 6.9 10.7 14.4 16.9 16.7 13.6 9.9 5.6 2.8 8.9
Erregistraturiko tenperatura minimoa (°C) -9.0 -9.0 -5.0 -3.0 0.0 5.0 8.0 8.0 4.0 0.4 -6.0 -9.0 -9.0
Batez besteko prezipitazioa (mm) 28.8 24.9 32.0 51.6 50.5 37.3 22.0 19.6 38.4 48.6 43.9 35.9 433.6
Prezipitazio maximoa 24 ordutan (mm) 25.0 21.0 36.2 39.0 73.0 42.0 51.0 32.8 82.8 45.8 45.0 36.5 82.8
Prezipitazio egunak (≥ 1 mm) 7.7 6.4 7.3 9.2 8.7 5.8 3.9 4.3 5.5 9.0 8.9 8.5 85.3
Elur egunak (≥ 1 mm) 0.4 0.7 0.4 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.2 0.5 2.1
Iturria: Nafarroako klimatologia zerbitzua[8]

Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Aukeratu beheko zatian urte-tarte bat, urte horiek goian xehetasun handiagoz ikusteko.

Ikusi edo aldatu datu gordinak.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erromatarren nekazaritza-hiribildu txiki baten balizko presentzia izan ezik, gaur egun herria dagoen tokian, aurkitutako zeramika-aztarnen arabera, benetan ez da ezagutzen Martzilla herri bihurtu zela adierazten duen daturik, ez lehenago, ez erromatarren garaian. Garai gerrazale haietan, herriak mendietan kokatzera behartzen zituzten eskualdeko naturalak, abantaila estrategikoak eskaintzen baitzituzten (Faltzes, Funes, Azkoien, Kaparrotsu...); beraz, Arga eta Aragoi ibaien arteko ibarrean ez zen inor bizi. Hau oso leku hezea izan behar zuen (ez da egokia inolako giza kokalekutarako) eta zuhaitzez beteta egongo zen, oihan trinko batez ez esatearren, non animalia asko gordeko baitziren. Lautada inguratzen duten mendien magaleko biztanleak inguru horretara jaitsiko ziren ehiza ugari lortzeko (erbiak, untxiak, basurdeak, orkatzak, oreinak, garduñak, azeriak, otsoak, eperrak, galeperrak...), eta Martzillako ibarrean ehizatzen ziren Antso V.a Ramiritzen garaian (1076) edo Tibalt II.a Nafarroakoaren garaian (1265), Faltzes edo Arlaskoen menpeko erromatar nekazaritza-hiribildu txiki baten presentzia adierazten duena, aldi baterako edo agian modu iraunkorrean, barbaroak eskualdean sartu arte iraungo lukeena. Ziur aski, landa-hiribildu horren presentziak Gundemar errege bisigodoak Martzilla fundatzea ekarriko zuen 610. urte inguruan, leku horretan monasterio bat jarriz.

Erdi Aroa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alfontso I.a Nafarroakoa

Funesibarrean ematen zituen zaintza-zerbitzuen ondorioz, Alfontso I.a Nafarroakoa erregeak uren aprobetxamendu askea eman zien bere biztanleei 1102an errota bat egiteko. Ondoren, Calahorrako forua zabaldu zuen, geroago Viguerako eta Funesibarreko Foruan garatu zena. Historialariek data hori eztabaidatzen dute, nahiz eta historioriografia modernoenak 1110ean onartzen duen.

1160an, Antsa Leongoa, Nafarroako Antso VI.a Jakitunaren emazteak, moja bernarden komentu zistertar bat sortu zuen Martzillan, eta haren dohaintza berretsi zuen errege nafarrak 1181. urtean. Ondoren, Tibalt II.a Nafarroakoak eta Karlos II.a Nafarroakoak beren pribilegioak berretsi zituzten. Karlos III.a Nafarroakoaren erregealdian, Piarres Azkoiengoak eskatuta, zistertarren establezimendua kendu eta Olibako monasterioari erantsi zioten.

Martzillak modu nabarmenean parte hartu zuen 1212ko Navas de Tolosako guduan. Hiribilduko tropek Fermin Martzillakoa kapitaina eraman zuten buru, Antso VII.a Nafarroakoaren ondoan borrokatuz, eta honek kateak armetan eramateko pribilegioa eman zien, egunean jatorria duen pieza heraldiko nafarra.

1408an Martzillako jaurerria Olibako monasterioaren jabetzakoa zen, baina 21 urte beranduago Karlos III.a Nafarroakoa erregeak mojak erbesteratu eta jaurerriaren jabetza Piarres Azkoiengoari eman zion. Ondoren, Martzilla eta inguruko lur guztiak Faltzesko markesen oinordekoen eskuetan geratu ziren. Jaurerriko jabe berriek, estilo gotikoko gotorleku-jauregi bat eraiki zuten herrian.[9]

Aro Modernoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1516an, Fernando Katolikoak lau urte lehenago Nafarroa konkistatu ondoren, Joanes III.a Nafarroakoak Erresuma birkonkistatzeko egindako saiakera geldiarazteko, Cisneros kardinalak, Gaztelako erregeordeak, Nafarroako gaztelu eta plaza gotor guztiak suntsitzea agindu zuen, Iruñea izan ezik. Agindua erregeorde berriak bete beharko luke, Antonio Manriquek, Naiarako dukeak. Martzillako plazak, Ana de Velasco Faltzesko markesa eta Martzillako anderearen erabakiaren ondorioz, Villalba koronelaren setioari eraginkortasunez eutsi zion, hark agintzen baitzuen gotorlekuak suntsitzeko Nafarroan zehar ibili zen zutabea.

Espainiako Ondorengotza Gerran, Nafarroa Garaiak leial eutsi zion Filipe V.a Borboikoari. Hala ere, Karlos VI.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoaren tropek Erresumaren zati bat okupatu zuten 1710ean, eta Martzilla ere mehatxupean egon zen. Urte horretako irailaren 28an, Martzillak laguntza eskatu zion Nafarroako Erresumako Aldundiari, etsaien indarrak gertu zeudelako. Urte horren amaieran Melungo kondeak erregegaiaren tropak bota zituen, eta Nafarroa Filipe V.aren alde geratu zen behin betiko.

Herriko jaun gisa, markesa zen alkatea eta hiru errejidoreak izendatzen zituena XIX. mendearen lehen erdira arte. Parrokiako apaiz bikarioa eta bere bi onuradunak errege hornidurakoak ziren, eta Balrbastroko kabildoarenak, zeinak herriko abade izaera baitzuen eta bere hamarrenen erdia jasotzen baitzuen; aurkezpena bat edo beste egiten zuen, hutsik geratzen zen hilabetearen arabera.[10]

Aro Garaikidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako azukre-fabrika

1811. urtean Karizeko Gorteek "jaurerritik datozen pribilegio esklusibo, pribatibo eta debekatzaileak" indargabetzeari buruz dekretatu zutenaren arabera, Martzillan, 1820ko ekainean, parrokia-elizako presbiteriotik Faltzesko markesaren aulki bat eta haren morroientzako banku bat kendu ziren, eta, harrezkero, udaletxeko kideak izan ziren bertan. Halaber, markesaren gotorleku txiki bat eraitsi zuten. Alkateak horren guztiaren berri eman zion nagusitasunari.

1847an Martzillak iraileko azken zortzi egunetarako azoka pribilegioa zuen eta herriak 40 mutil zituen eskola zeukan, eta 30 neska zituen beste eskola. Kaparrotsura joateko zubia zegoen arren, Alesbes, Azkoien eta Tafallara joateko txalupaz igaro behar zen ibaia. XIX. mendearen amaieran, garapen industrialak eraginda biztanleria asko hazi zen. Iruñetik zetorren burdinbidearen geltokia, herritik bi kilometrora zegoen, eta horrekin batera azukre-industria eta erremolatxa-industria garatu ziren. Xaboi fabrika bat, irin errota bat eta lau olio zeuden. Azoka irailaren 29tik urriaren 8ra zen.

Nafarroako herri gutxik bezala, Martzillak garapen demografiko eta ekonomiko ikusgarria izan zuen XIX. eta XX. mendeetan. Herritik bi kilometrora geltokia zuen Iruñerako trenbideaz gain, hogeiko hamarkadan azukre-fabrika handi bat zuen, mende hasierako erremolatxa-gorakadaren adierazgarri; alkohol- eta irin-fabrika bana, gaseosa eta izotzezko bi fabrika, landare-kontserben fabrika bat eta bi zentral elektriko. Ospitalea mantentzeko fundazio bat zegoen, hiribilduaren bizitzan antzinatik egon zena. 1912an, Gurutze Gorriaren tokiko batzordea eratu zen, bazkide askorekin eta osasun-material modernoarekin.[9]

Demografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2023 urteko erroldaren arabera 2875 biztanle zituen Martzillak.[11]

1842 1857 1860 1877 1887 1897 1900 1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1981 1991 2001 2011 2021
685 848 1186 891 970 975 1250 1610 1986 2258 2196 2272 2410 2550 2475 2337 2548 2802 2866
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Ekonomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako ekonomia anitza da, ez dago nagusigoa duen sektorerik, nekazaritza, industria eta zerbitzuetan biztanleriaren heren bat aritzen da. XX. mendearen amaieran, nekazaritzan aritzen ziren zazpi enpresa handi zeuden, bertan 262 langile zeudelarik. Lantegi hauetan, herriaren inguruan ateratako produktuen kontserba egiten da. Enpresarik handiena, janari izoztuak saltzen dituen 100 langileko enpresa da.

Nekazaritzak 303 pertsona enplegatzen ditu, nahiz eta askorentzat nekazaritza jarduera nagusia ez izan. Udalerriaren azaleraren hiru laurden, laborantza lurrak dira. Sekain eta lur ureztagarriak antzeko azalera dute, olibondo, mahasti eta fruta-arbolek garrantzi gutxi izan dute beti eta gaur egun apenas aurki daiteke labore horietan erabilitako lurrik Martzillan. Landatzen diren barazkien artean, zainzuria, ilarra, azalorea, tomatea eta piperra daude. Herriko janari izoztuen enpresa, bertako lehengaiak erabiltzen ditu.

Lur amankomunen azalera txikia da inguruko beste herrietan duten garrantziarekin alderatuz, 313 hektarea (erroldatutako azaleraren %14,7 baino ez). Horietatik 64 hektarea sekain lurrak dira, eta beste 48 hektarea lur ureztagarriak.

Bardea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Horrez gain, Erdi Aroan, Fustiñana, Tutera, Cortes, Buñuel, Zarrakaztelu, Melida, Kaparrotsu, Alesbes, Cadreita, Valtierra, Arguedas, Santakara, Faltzes, Cabanillas, Azkoien, Funes, Milagro, Corella, Olibako monasterioa, eta Erronkariko ibaxa eta Zaraitzuko ibarrekin batera, Nafarroako Bardeako elkartea osatu zuen Martzillak, Bardeako lur komunak nekazaritzarako erabiltzeko asmoarekin.

Politika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako udaletxea herrigunean dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta hamar zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Mario Fabo Calero da, Navarra Sumako hautagai gisa aurkeztu zena.

Hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udal hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alderdia Legealdiko eserlekuak, hasiera-urtearen arabera
1979 1983 1987 1991 1995 1999 2003 2007 2011 2015 2019
Navarra Suma - - - - - - - - - - 6
Nafarroako Alderdi Sozialista - 5 6 6 4 4 5 5 5 5 5
Nafar Herriaren Batasuna - - 2 2 3 6 4 5 3 6 -
Martzillar Ekintza Independentea - 4 3 3 2 - - - 3 - -
Izquierda-Ezkerra - - - - 2 1 2 1 0 - -
Martzillako Hautagaitza Independentea - 2 - - - - - - - - -
Martzillako Gaztelua 5 - - - - - - - - - -
Erribera 4 - - - - - - - - - -
Herri Hauteskunde Elkartea 2 - - - - - - - - - -

Foru hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hauek dira Nafarroako Parlamenturako hauteskundeen azken bi deialdiak:

2019ko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Navarra Suma 720 47,94 -
 Nafarroako Alderdi Sozialista 526 35,02 169
 Geroa Bai 89 5,93 14
 Ahal Dugu 70 4,66 105
 Euskal Herria Bildu 30 2,00 15
 Izquierda-Ezkerra 20 1,33 17
 Vox 19 1,26 -
 Equo 8 0,53 3
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 5 0,33 4
 Libertate Nafarra 3 0,20 0
 Solidaritate eta Autogestio Internazionalista 2 0,13 2
2015eko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Nafar Herriaren Batasuna 500 36,68 ?
 Nafarroako Alderdi Sozialista 357 26,19 ?
 Ahal Dugu 175 12,84 ?
 Geroa Bai 75 5,50 ?
 Nafarroako Alderdi Popularra 59 4,33 ?
 Euskal Herria Bildu 45 3,30 ?
 Izquierda-Ezkerra 37 2,71 ?
 Herritarrak - Herritarron Alderdia 37 2,71 ?
 Animalien Tratu Txarren Kontrako Alderdia 18 1,32 ?
 Equo 11 0,81 ?
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 9 0,66 ?
 Batasuna, Aurrerapena eta Demokrazia 7 0,51 ?
 Libertate Nafarra 3 0,22 ?

Udala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udalaren egoitza eta udaletxea herrigunean dago.

1980. urtean altxatutako eraikin berria da, antzinako udaletxe zaharra egon zen orube berdinean altxatutakoa. Lau zatitan banaturiko hiru fatxadez osatutako eraikina da. Fatxada nagusiak, lau arku berdineko ataria dauka. Eraikuntza material moduan adreilua, harria eta porlana erabili ziren. Udal bulegoez gain, udaletxearen eraikinean, udal liburutegia, jubilatuen egoitza, anbulategia eta herriko langileentzako etxebizitzak daude.

  • HELBIDEA: Espainia Plaza, 1

Egungo banaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Mario Fabo Calero da, Navarra Suma zerrendakoa. Zinegotziak 10 daude:[12]

Batzordeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillako Udalan 9 batzorde ditu. Horietako bakoitzaren buruan hautetsi bat dago:[12]

  • Ogasuna eta Kontuak (Mario Fabo Calero)
  • Lanak, Hirigintza eta Industria (Miguel Angel Arnedo Imaz)
  • Kirola eta Gazteria (Eva Ezquerro Resano)
  • Jaiak (Jose Miguel Goñi Garrido)
  • Gizarte Gaiak eta Berdintasuna (Miriam Mabel Valencia Beolchi)
  • Nekazaritza (Miguel Angel Arnedo Imaz)
  • Turismoa eta Ingurumena (Mario Fabo Calero)
  • Merkataritza eta Kontsumoa (Jose Miguel Goñi Garrido)
  • Hezkuntza eta Kultura (Jose Manuel Cantin Garcia)

Alkateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1979tik, Martzillak 7 alkate izan ditu:

Alkatea Agintaldi hasiera Agintaldi amaiera Alderdia[13]
Aurelio San Juan 1979 1983 Martzillako Gaztelua
Jose Luis Murugarren 1983 1987 Zentro Demokratikoaren Batasuna
Francisca Catalan Fabo 1987 1995 Nafarroako Alderdi Sozialista
Maria Jesus Moreno Garrido 1995 1999 Martzillar Ekintza Independentea
Felix Ascasso 1999 2003 Nafar Herriaren Batasuna
Jose Maria Abartzuza 2003 2015 Nafarroako Alderdi Sozialista
Mario Fabo Calero 2015 2019 Nafar Herriaren Batasuna
Mario Fabo Calero 2019 jardunean Navarra Suma

Garraioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nafarroako Hiriarteko Garraioa sareko 323 linea zerbitzua ematen dio udalerri honi. Herriak autobus bi geldialdi ditu zeharkarrikan: bat Tafallarantz eta bertze bat ibilbideko amaiera.

 Nafarroako Hiriarteko Garraioa
 Zerbitzua   Hasiera   Ibilbidea   Amaiera ⁠
323 Tafalla FaltzesAzkoienFunes Martzilla

Bertzalde, Autobuses Olloqui autobus konpainiak Martzilla Calahorrarekin batzen du. Autobus lineak, honako ibilbidea egiten du:

Gainera, Condaren Iruñea eta Lodosa bitarteko lineak geltokia dauka herrian. Eguneko zerbitzu bakarra izaten da norabide bakoitzean.

Kultura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskara[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Martzilla ez-euskal-eremuan sailkatu zen.[14]

Koldo Zuazok, 2010ean, Martzilla ez-euskal-eremuan sailkatu zen.[15]

Nafarroako Gobernuak onartutako Euskararen Foru Legearen arabera, Martzilla eremu ez-euskalduneko udalerria zen, eta hori dela eta, hizkuntza ofizial bakarra gaztelania zen. 2001eko erroldaren arabera, herritarren % 0,73k zekien euskaraz, 2010ean % 0,71 eta 2018n % 2,40k.

Elezaharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kondairaren arabera, Ana de Velasco markesak adoretsu egin zien aurre 1516an Cristobal Villalba koronelaren arma-jendeari, Cisneros kardinalak agindutako herriko gaztelua eraistea eragotziz, gaztelarrek, Nafarroa konkistatu ondoren, gaztelu gehienak eraistea agindu baitzuten.

Martzilarrak Faltzesko markesa andreak agintzen zuen. Villalba koronelaren etorreraren berri izan zutenean, Ana andreak janariz hornitzeko eta defentsarako prestatzeko agindu zuen. Gaztelura iritsi zenean, harrera bikaina egin zion, oturuntza prestatu zuen eta gaztelarrak mozkortu egin ziren. Jasotako tratua zela eta, Cristobal Villalbak gotorlekutik irteten utzi nahi izan zion bere ondasun eta morrontzekin. Heroiak harrotasunez erantzun zion berak ematen ziola bizia, eta sarkinak atxilotzeko agindu zien bere gizonei. Armarik gabe eta lotsatuta, gaztelarrek Gaztelutik alde egin behar izan zuten, Ana de Velasco andrearen maltzurkeriak umiliatuta. Poema batek Villalbaren abentura kontatzen du eta honela amaitzen da:

Miraria izan zen, ez dakit
Baina bere loriaren distira
Martzillan zapaldua izan zen.
Gaztelua suntsituko zuela zin egin zuen...
... Eta gazteluak zutik dirau.[16]

Gastronomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Plater naturalak lurreko produktu tipikoez osatuta daude, hala nola barazki menestrak, pikillo piperrak, baratxuri samurrak, eta kozinatutako eta ondutako barazki bikainak, hala nola kardua, bai egosteko dena, bai entsaladan jaten dena (barietate gorria), txikoria, aza, azaloreak, zainzuriak, orburuak eta abar. Okeletan arkumea txilindron erara, kaldereteak eta arkume saihetsak txingarretan dastatu beharko ditugu. Era berean, ez ditugu ahaztuko San Blas eguneko ohiko erroskoak, gogorrak dira, eta tradizio erlijiosoak zintzurrerako, espartinetarako (hostore) eta feriako zurrupatzaileetarako (makila batez eutsitako karamelu gorria eta era askotakoak) propietate sendagarriak ematen dizkie.

Jaiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ondasun nabarmenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martzillar ospetsuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Irudiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. /maɾt͡s̻íʎa/ ahoskatua (laguntza)
    Azentua: zorrotza bigarren silaban

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c d e f Euskal Herriari Begira. Udalbiltza.
  2. Nafarroako Gobernua. (2018). Nafarroako Datu Soziolinguistikoak. Euskarabidea, 50-55 or..
  3. Euskaltzaindia. 155. araua: Nafarroako udal izendegia. .
  4. «Martzilla - Lekuak - EODA» www.euskaltzaindia.eus (Noiz kontsultatua: 2021-08-30).
  5. Baionako Euskal Idazkaritza. (1974). «Euskal Herriko leku-izenak» Jakin 8: 164–179..
  6. Otazu Ripa, Jesús Lorenzo. (D.L. 1990). Heraldica municipal, merindad de Olite. Diputación Foral de Navarra, Dirección de Turismo, Bibliotecas y Cultura Popular ISBN 84-235-0276-7. PMC 911388951. (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  7. Meteo Navarra. «Estazioko datuak - Faltzes» meteoeu.navarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-09-01).
  8. Faltzesko estazioko balio klimatologikoak. Nafarroako Gobernua (Noiz kontsultatua: 2020-08-24).
  9. a b Nafarroako Entziklopedia Handia | MARTZILLA. (Noiz kontsultatua: 2022-07-20).
  10. (Gaztelaniaz) «Martzilla - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-07-20).
  11. «Martzilla» www.ine.es (Espainiako Estatistika Institutua) (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  12. a b (Gaztelaniaz) Gure Udala – Martzillako Udala. (Noiz kontsultatua: 2022-07-20).
  13. (Gaztelaniaz) «Base de datos de Alcaldes y Concejales:: Ministerio de Política Territorial y Función Pública ::» www.mptfp.gob.es (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
  14. Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
  15. Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.
  16. «Velasco, Ana de - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-07-20).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]