Agoitz

Koordenatuak: 42°46′58″N 1°21′11″W / 42.78277175°N 1.35317797°W / 42.78277175; -1.35317797
Wikipedia, Entziklopedia askea
Agoitz
 Nafarroa Garaia, Euskal Herria
Agoitz bandera
Bandera

Agoitz armarria
Armarria


Goiburua: « Sinpleki, Agoitz »
Map
Kokapena
Herrialdea Euskal Herria
Lurraldea Nafarroa Garaia
Merindadea Zangoza
EskualdeaPirinioaurrea
Administrazioa
Estatua Espainia
Erkidegoa Nafarroa
BarrutiaAgoitz
MankomunitateaIrati
Izen ofiziala Aoiz / Agoitz
Alkatea
(2019-2023)
Angel Martin Unzue
(Euskal Herria Bildu)
Posta kodea31430
INE kodea31019
Herritarraagoizko, agoiztar
Geografia
Koordenatuak42°46′58″N 1°21′11″W / 42.78277175°N 1.35317797°W / 42.78277175; -1.35317797
Azalera13,54 km²
Garaiera459-982 metro
Distantzia28,5 km (Iruñetik)
Demografia
Biztanleria2.970 (2023:  78)
alt_left 1.319 (%44,4)(2019) (%46,3) 1.376 alt_right
Dentsitatea219,35 biztanle/km²
Zahartzea[1]% 15,54
Ugalkortasuna[1]‰ 40,63
Ekonomia
Jarduera[1]% 79,32 (2011)
Desberdintasuna[1]% 0 (2011)
Langabezia[1]% 15,39 (2013)
Euskara
Eremuaeremu mistoa
Euskaldunak[1][2]% 17,40 (2018: %2,23)
Datu gehigarriak
Sorrera1479 (independentzia)
Webguneawww.agoitz.eus

Agoitz[3][a] Euskal Herriko udalerri bat da, Nafarroa Garaia lurraldean kokatuta. Zangozako merindadean eta Pirinioaurrea eskualdean dago, Iruñea hiriburutik 28,5 kilometrora. Altuera 459 eta 982 metro artekoa da, eta 13,54 km²-ko azalera hartzen du. 2023 urtea 2970 biztanle zituen.

Agoitz Pirinioetako atea da, Longidako lautaden eta Artzibarreko haranaren arteko pasabidean, Irati ibaiaren gaineko gain batean. Itoizko urtegiarekin batera, merkataritza-eskaintza handia du, inguruko gainerako herriei zerbitzua ematen diena, eta eskualdeko enplegu-zentrorik handiena da. Alde Zaharreko kale estuek kontrastea egiten dute kanpoaldean dauden etxebizitza berriekin. Agoitz Nafarroako Gorteetan jarlekudun hiria izan zen.

Longida ibarrena zen administratiboki 1479ra, udalerri independente batean sortu zenetik. Pirinioaurrea eskualdeko eskualdeburua da. Bertako biztanleak agoizkoak edo agoiztarrak dira.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoitz beste hizkuntza batzuetan ere ezagutzen da, hala nola:

Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[4]

  • Ahoiz (1001)
  • Aggoyz (1016)
  • Aoiz (1042)
  • Aoz (1111)
  • Aoitz (1244)
  • Aoyz (1248)
  • Haoyç (1257)
  • Aoytz (1268)
  • Aiois (1272)
  • Aoyz (1366)
  • Aoiz (1534)
  • Aoiz (1767)
  • Aoiz (1829)
  • Agoitz (1961)
  • Agoitz (1990)

Etimologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izen horren jatorri etimologikoari dagokionez, -iz atzizkiarekin amaitzen diren euskal toponimoen nomina ugariaren barruan sar daiteke. Julio Caro Baroja bezalako filologoen teoriei jarraituz, horiek berezko izen batetik (herria eraiki zen finkaren jatorrizko jabearena) eta latindar genitibotik eratortzen dira. Alfonso Irigoien filologoa arduratu zen toponimo hori aztertzeaz, eta proposatu zuen Aio izena herriaren izenaren jatorrian ezkutatzen zela. Aio izena erromatar Hispanian erabiltzen zen eta Erdi Arora arte indarrean jarraitu zuen. Irigoienek bere lanetan San Vicente de Alcantararen inskripzio erromatar bat aipatzen du, non Camilius / Arrus / Aionis irakurtzen den, non Aionis Aio izenaren genitiboa den. Aionis -tik Aoiz lortzeko, urrats hauek egin behar dira: bokalarteko -n- galtzen da, euskaraz ohikoa den fenomenoa (Aionis > Aiois), amaiera s z bihurtu da, euskarazko ohiko beste fenomeno bat (Aiois > Aioiz) eta lehenengo i erori da (Aioiz > Aoiz).

Toponimo hau idazteko modua asko aldatu da historian zehar, nahiz eta guztiak Ahoiz jatorrizko horretan oinarritu diren. Horrek Agoitz eta Aoiz formak ekarri ditu. -z eta -tz arteko aldaketa ohikoa da gaztelaniaren eta euskararen artean, Itoitz (Itoiz / Itoitz), Orbaitz (Orbaiz / Orbaitz), Gorritz (Gorriz / Gorritz)... bezalako toponimoetan. Tarteko g da azaltzen zailena, hasieran hiru bokal dituen hitz batean ahoskera errazteko sartu zena, eta hori arraroa da. Lehen h bat zegoen haren ordez.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Armarria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu nagusia: «Agoizko armarria»

Agoizko armarriak honako blasoi hau du:[5]

« Hondo gorri batez eta aurrean bi zilarrezko ezpatez osatuta dago, urrezko helduleku eta gurutzetekin, eta horien artean urrezko koroa bat. »

Bandera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko banderak Agoizko armarria dauka hondo zuri baten gainean.

Goiburua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko goiburua "Sinpleki, Agoitz" da. Duela gutxi sortutako leloa da, eta merkatari- eta turismo- goiburu bat da.

Geografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoitz Longida ibarran barruan dago geografikoki, baina, administratiboki, udalerri independente da. Ibar hau Pirinioaurrean kokatua, lurra hautsia eta uhindua da, baina, oro har, ez du goragune handirik. Iparraldea menditsuena da, eta hegoaldea nekazaritzakoa. Ibaien pasabidean zehar, alubioien terraza-maila batzuk mailakatuta daude. Mendilerroen oinean ere higadura-glazis zabalak daude. Irati ibaiak ibarra sortu zuen udalerria.

Mugakideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inguru naturala eta kokapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoitz Zangozako merindadeko hiria da eta Nafarroako hiriburutik 28 kilometrora dago. Itoizko urtegiak izena hartzen du izen bereko pareko herritik, izan ere, udalerriaren iparraldeko lurrak zati handi batean ur azpian gelditu dira.

Klima[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Longidak klima azpimediterraneoa dauka. Urteko batez besteko tenperatura 10 eta 13 gradu artekoa da (altueraren arabera aldatzen da), eta prezipitazioak 800 eta 1.000mm bitartekoak (ugariagoak udaberrian eta udazkenean. Urteroko egun euritsuak 80 dira batez beste eta 100 baino gehiago herriko gunerik menditsuenetan.

Jatorrizko landaredia asko gutxitu da gizakiaren eragina dela eta, gaur egun 180 hektarea haritz inguru baino ez dira geratzen. Pinuek 441 hektarea hartzen dituzte, gehienak Austriatik ekarritako pinu lariziar birlandatuak dira baina berezko pinuren bat ere gordetzen da. Birlandatutako pinuak, Urrozgoiti, Ulibeiti, Zarikieta eta Rala longidar herrietan izaten dira, batez ere.

Estazio meteorologikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

    Datu klimatikoak (Agoitz, 1993-2020)    
 Hila   Urt   Ots   Mar   Api   Mai   Eka   Uzt   Abu   Ira   Urr   Aza   Abe   Urtekoa 
Erregistraturiko tenperatura maximoa (°C) 17.5 22.0 25.0 29.0 35.0 40.0 40.0 40.0 36.0 30.0 23.0 17.0 40.0
Batez besteko tenperatura maximoa (°C) 8.9 10.5 14.3 16.7 20.9 25.8 28.5 28.6 24.0 19.1 12.3 9.1 18.2
Batez besteko tenperatura (ºC) 2.2 6.1 9.2 11.5 15.2 19.5 21.8 21.9 17.9 14.0 8.5 5.4 13.0
Batez besteko tenperatura minimoa (°C) 1.5 1.7 4.1 6.3 9.5 13.1 15.2 15.3 11.9 8.9 4.7 1.8 7.8
Erregistraturiko tenperatura minimoa (°C) -4.0 -3.1 -1.5 0.8 3.3 7.7 10.2 10.1 6.5 2.5 -1.8 -4.0 -4.0
Pilatutako prezipitazioa (mm) 101.3 87.3 83.7 81.1 70.1 54.3 39.4 32.4 65.7 78.7 103.9 91.1 888.9
Prezipitazio maximoa 24 ordutan (mm) 70.0 44.8 46.8 67.5 50.6 57.8 58.5 90.0 107.0 82.5 45.8 86.5 107.0
Prezipitazio egunak (≥ 1 mm) 14.1 12.6 12.0 13.6 12.7 8.0 6.2 6.5 8.5 11.7 15.2 14.6 135.6
Elur egunak (≥ 1 mm) 1.4 2.4 1.6 0.3 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.1 1.2
Iturria: Nafarroako klimatologia zerbitzua[6]

Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Aukeratu beheko zatian urte-tarte bat, urte horiek goian xehetasun handiagoz ikusteko.

Ikusi edo aldatu datu gordinak.

Auzoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko auzoen mapa
     Alde Zaharra     Barajitoa     Irati     Irigai     Irindegia     Kanpondoa     Landakoabidea     Larraineta     Olaberrizokoa     San Joakin     San Migel

Agoitzek 11 auzo ditu:

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bertan Brontze Aroko sei tresna leundu aurkitu ziren. Udalerri barruan ere kokaleku arkeologiko bat dago Ralako leizean, Brontze eta Burdin Aroko ebidentziekin. Herriaren kokagune zehatza erromatarren garaian finkatu zela uste da, kristo ondorengo I. mendea eta IV. mendearen artean.

Erdi Aroa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maddalen Valoiskoa

756an Agoitz Buron familiak birfundatu zuen. Harrezkero, Burongo kondearen ardurapean zegoen. 924. urtean, berriz, inbasio musulmanen ondoren, Abd al-Rahman III.a kalifak herria suntsitu zuen.

Historikoki 1042an dokumentatu zen, ondoko Zalurribarko monasterioa Leirekoari Gartzea Santxitz III.a erregeak eman zionean. Longida edukitzearen hiriburu izan zen XI. eta XII. mendeetan. 1058an Leireko monasterioak Longidaren jabetza jaso zuen, Nafarroako erregeak emandako dohaintzaren bitartez. Herria eta bertako jabetza guztiez gain, errota baten jabetza ere eskuratu zuten. Jerusalengo San Joandarren ordenak ere jabetza ugari izan zituen Longidan XIII. mendetik aurrera. Behe Erdi Aroan ibarrak garapen handia izan zuen erromesen bidearen garapenarekin batera. XIX. mendetik XX. mendera Ekain distilategia, zerrategi mekanikoa eta altzarien lantegia izan ziren.

Errege domeinuko hiribildua, zeinean Iruñeko katedraleko priorrari jabetzak baitzituzten XII. mendearen erdialdean, bai eta noblezia-leinuren bat ere, Pedro Ibainitz Letek eta haren emazte Teresa Almoravidek 1335ean Filipe III.a erregeari egindako dohaintzatik ondoriozta daitekeenez. Karlos III.ak, 1391n Gendulain eta Egie herri hustuetakoak bere amaieran sartu zituenak, 1413an eman zion jaurerrian Godofre seme naturalari, baina honek, bost mila liberako zorra ordainduz, Tuterako deanari eskualdatu zion, eta honek, aldi berean, Jerusalemgo San Joan priorrari eman zion. Erregeak 1424an eman zien kaparetasun kolektiboa bertako biztanleei, eta 1479an, Frantzisko Feboren erregeorde Maddalen Valoiskoa printzesak hiribildu onera igo zuen, Gorteetan eserlekua zuena, almirantea, alkatea eta hileko merkatua, han agaramondarrek eta beaumondarrek sinatutako su-etenak zirela eta. San Roman baselizan egin zen bake-ekitaldia, non buruzagi etsai nagusiek ezpatak lurrean iltzatu zituzten, eta herriko armarriari arrazoi tematikoa eman zion, 1494an Katalina eta Joanes Albretekoa erregeek eman zutena. Nafarroako Gerra Zibilean agaramondar kausaren aldekoa izan zen.

Aro Modernoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoitz Nafarroako konkistaren eszenatoki izan zen, 1512ko abenduan zehazki, Joanes Albretekoa erregearen armada Fernando Katolikoaren aliatua zen Leringo kondeak garaitu zuenean. Urte berean, Xerles Gongorakoa beaumondarrak Nafarroako Erresumaren aldeko jarraitzaile ugari atxilotu zituen Agoiztik hurbil.

Hurrengo hiru mendeetan zehar, hiribilduak bere ezaugarri nagusiei eutsi zien: Gorteetan jarlekudun zen, nolabaiteko garrantzia zuen batez besteko noblezia bat zuen (hortik Girior familiaren kimuren bat nabarmenduko da) eta kontzeju irekiaren bidez gobernatu zen 1757ra arte, non, ziurrenik, horiek eta beste familia boteretsu batzuek lortu zuten Nafarroako Gorteek ordezkatzea Hogeiko Batzarrarekin. Espainiako Ondorengotza Gerran, 1710ean hain zuzen ere, Karlos VI.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoaren armadek mehatxatu zuten Agoitz, bertara iritsi gabe. Baina askoz ere handiagoa izan zen Konbentzioarenan jasandakoa, 1794an arpilatu baitzuten. 1797an, Agoizko agintariek erregu bat bidali zioten Nafarroako Erresumako Aldundiari — baiezko erantzuna eman zuen — dohaintza ordaintzetik libratzeko, Frantziaren aurkako gerra honetan jasan zuenagatik.

Aro Garaikidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Miguel Jose Azantza

1800. urtearen inguruan, industrializatutako leku bat zen, bi txabusina zituen irin-errota bat, paperezko fabrika bat eta 70 maisu zituen oihalezko beste bat zituena. Oihal arruntezko 60 karako 600 pieza inguru, Erronkarikoak, lantzen zituzten, hiru palmondo zabal. Jurisdikzio zibila alkate batek gauzatzen zuen, erregeordeak hiribilduaren proposamenez izendatzen zuena, eta gobernu ekonomikoak, berriz, sakulatuen artean hautaturiko errejidoreak, hau da, zozketa bidez. Garai horretakoa da Miguel Jose Azantza ministroa, beharbada Espainiako Erresumako bizitza publikoan hiribilduan jaiotako pertsonaiarik garrantzitsuena. Nafarroako beste hainbat herrik bezala, Iberiar Penintsulako Gerran, hiribilduak era guztietako kargak jasan zituen, bai Frantziako agintarienak, bai Nafarroako gerrillarienak, eta antzeko egoera gertatu zen Lehen Karlistaldian. Baina bien artean egin zen iraultza administratibo liberaletik Agoitzek abantaila berezia lortuko zuen. 1820an, zehazki, Espainiako Gorteek lurralde osoa barruti judizialetan banatu zuten, eta Agoitz baten hiriburu bihurtu zuten, Zangozako merindadeari zegokiona. Zalantzarik gabe, ekialdeko hiri zaharraren ordez hiribildu menditarra jartzearen arrazoia hiri horrek alderdi berriaren multzoarekiko duen kokapen geografikoena izan zen. Horren buru gisa, 1863tik aurrera, sortu zirenetik, Jabetza Erregistroa eta, lehenago eta geroago, erakunde jurisdikzional desberdinak izan zituen.

Hirugarren Karlistaldian, 1873an, karlistek Agoitz blokeatu eta 1875eko udan okupatu zuten.

Agoitzek nekazal hiri izaten jarraitu zuen batez ere. Zinez, ehungintza-industria nabarmenari buruzko albisteak ez dira falta 1667an, Agoizko pelairuek Erresumako Gorteei eskatu zieten kanpoko ehunak sartzea ez baimentzeko, eta 1783an Agoizko pelairuak eta beste hiribildu batzuen ermandadeak oroigarri bat zuzendu zion Nafarroako Erresumako Aldundiari Aragoira eta Gaztelara esportatutako generoen gaineko muga-zergen aurka. 1750ean Jose Giriorrek erregeari pribilegio jakin batzuk eskatu zizkion Agoitzen ezarri zuen zurraketa-fabrikarako. Eta 1786ko estatistikek 40 ehungile, 22 jornalari eta hainbat lanbidetako 28 artisau lortu zituzten. XIX. mendearen erdialdera, irin-errota, batanak eta paper-fabrika zeudela egiaztatu zen, eta hori guztia Iratiren gainean. Iratik bultzada jasotzen zuten, kaltzetentzako eta beste objektu batzuentzako artilezko hariak ere bazeuden, eta oihal burduntziak egiten ziren. Urtero 600 pieza egiten ziren, 60 haga luze eta 3/4 zabal, eta horietan 3 000 artilezko arroba inguru inbertitzen ziren. Merkataritzari dagokionez, ostiralero eta azokaz azoka egoten zen irailaren 30ean. Eskualdeko herriekin lotzen zuten ferra-bideez gain, Iruñerako errepidea ere iristen zen orduan Agoitzeraino, Uharteko eta Urrozko ordainlekuak zeharkatu ondoren.

Iratiko trena Sarasate pasealekuan, Iruñean

Ordurako, Iratiko konpainia sortu zen; 1849an, almadietan egurra jaisten aritzen zen, Irati ibaian eraikitzeko eta erregaia jartzeko, eta horretarako Agoitzen zuen biltegi zabal batean uzten zuen. 1842an, beraz, sozietatea eratua zegoen, ontzi bat pleitatu zuen Irati ontzia nabigagarria zela frogatzeko. Domingo Elizondo enpresari aribearrak, 1910ean 510 lanpostu zituen, zerrategi handi bat, egunero 40 tona egur xurgatzen zituena, 30 tona landare-ikatz eta hainbat azido ekoizten zituen destilategi bat, eta 1908tik aurrera zentral elektriko bat, izen bereko trenbideaz gain.

XX. mendean, 1920ko hamarkadan, irin-fabrika bat zegoen, egunero 14 000 kilo ekoizteko gaitasuna zuena, eta Auritz, Donibane Garazi eta Ariberako lineako automobilen eta Garaioarako zalgurdien eguneroko zerbitzuak zituena. Ehungintza eta papergintza desagertuta zeuden edo gainbehera betean zeuden (1910etik lehenengoa).

2020an, Agoizko industrialdean dagoen Gamesa enpresak, eskualdeko motor ekonomikoetako batek, Agoitzen duen lantegia ixteko asmoa iragarri zuen. Erabaki horrek langileen aurkakotasun handia izan zuen, eta, besteak beste, deslokalizazioa edo laguntzez baliatzea leporatu zioten enpresari, eta, ondoren, ihes egin zuten. Azkenean hitzartutako itxiera 2020ko abuztuan izan zen.[7] 220 langile inguru kaleratu edo birkokatu zituzten. Azaroan, Gamesak iragarri zuen intalazioak erabiliko zituela errota-palak birziklatzeko planta bat sortzeko.[8] Bestalde, Nafarroako Gobernuak, enpresa eta langileen arteko bitartekari lanak egin zituenak, enpresa ixteagatik laguntza publikoetan 1,7 milioi euro itzultzeko exijitu zion enpresari 2021eko urtarrilean.[9]

Demografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2023 urteko erroldaren arabera 2970 biztanle zituen Agoitzek.[10]

1842 1857 1860 1877 1887 1897 1900 1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1981 1991 2001 2011 2021
884 1190 1137 1136 1110 1069 1105 1195 1382 1539 1418 1568 1652 2028 1823 1896 1886 2615 2791
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Ekonomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XX. mendearen hasieran, Iratiko burdinbidearen etorrerarekin batera, manufakturen industria garrantzitsua garatu zen herrian. Zerrategia, kimikagintzaren sektoreko industria, eta Iberiar Penintsulan elektrizitatearen indarra erabili zuen lehen trenbidea besteak beste.

1990eko hamarkadaren amaieran eta 2000ko hamarkadaren hasieran, Agoizko hainbat enpresa itxi zituzten, besteak beste, Solano eta T.Color enpresak. Horrez gain, Cotalsak hainbat pertsona kaleratu zituen krisialdia zela eta. 2008an Gamesak aerosorgailuak ekoizteko lantegi berria eraikiko zuela esan zuen. Horretarako, Agoizko Udalak herriko industrialdea handituko du. Industrialdeak 280 000 metro koadro gehiago izango ditu, eta horietatik 88 000 Gamesaren lantegi berria eraikitzeko erabiliko dira. Horrez gain, bioerregaiak ekoizten dituen beste fabrika bat zabalduko dela aurreikusten da 2009an edo 2010ean.

Nafarroako Foru Erkidegoko Gobernuak industrialdeen eraikitzea sustatzeko sortutako Nasuvinsa elkarteak, XXI. mendearen hasieran, industrialdea eraiki zuen Agoitzen. Azpiegitura eraikitzeko lanak 2005ean hasi ziren, eta urbanizatzea 2006an bukatu zuten. Industrialdea NA-150 errepidearen ondoan dago, eta sarbide zuzena dauka errepidetik industrialdera. Azalera, guztira: 34 000 m2 da eta lursailengoa, 17 955,31 m2.

Politika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko udaletxea Hiriko enparantzan dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta hamar zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Angel Martin Unzue da, Euskal Herria Bildu hautagai gisa aurkeztu zena.

Hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udal hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alderdia Legealdiko eserlekuak, hasiera-urtearen arabera
1979 1983 1987 1991 1995 1999 2003 2007 2011 2015 2019
Euskal Herria Bildu - - - - - - - - 7 9 11
Nafarroako Alderdi Sozialista - 0 3 - - - - - - 2 -
Agoizko Talde Independentea - - - 4 6 5 8 7 4 - -
Agoizko Talde Plurala - - - - - - - - 0 - -
Nafarroa Bai - - - - - - - 4 - - -
Eusko Alkartasuna - - 3 1 0 - 1 - - - -
Euskal Herritarrok - - - - - 4 - - - - -
Herri Batasuna - 3 3 4 3 - - - - - -
Independenteak 8 6 - - - - - - - - -
Ezkerren Nafarroako Batasuna 1 - - - - - - - 0 - -

Foru hauteskundeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hauek dira Nafarroako Parlamenturako hauteskundeen azken bi deialdiak:

2019ko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Euskal Herria Bildu 486 38,27 22
 Navarra Suma 278 21,89 -
 Geroa Bai 263 20,71 33
 Nafarroako Alderdi Sozialista 132 10,39 68
 Ahal Dugu 61 4,80 67
 Izquierda-Ezkerra 17 1,34 2
 Vox 11 0,87 -
 Equo 4 0,31 4
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 2 0,16 1
 Libertate Nafarra 1 0,08 0
2015eko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Euskal Herria Bildu 508 37,97 ?
 Nafar Herriaren Batasuna 295 22,05 ?
 Geroa Bai 230 17,19 ?
 Ahal Dugu 128 9,57 ?
 Nafarroako Alderdi Sozialista 64 4,78 ?
 Nafarroako Alderdi Popularra 28 2,09 ?
 Izquierda-Ezkerra 19 1,42 ?
 Herritarrak - Herritarron Alderdia 12 0,90 ?
 Animalien Tratu Txarren Kontrako Alderdia 10 0,75 ?
 Equo 8 0,60 ?
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 3 0,22 ?
 Batasuna, Aurrerapena eta Demokrazia 3 0,22 ?
 Libertate Nafarra 1 0,07 ?

Udala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udalaren egoitza eta udaletxea Alde Zaharran dago.

1865ean eraiki zen. Inguruan eraikinik ez duen bi solairuko egitura da. Lehen solairuan, sarrerako atearen gainean, burdinazko belatz bat dago. Gaur egungo kokagunearen aurretik, udaletxea herriko plazan egon zen.

  • HELBIDEA: Kale Berria, 22

Egungo banaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Angel Martin Unzue da, Euskal Herria Bildu zerrendakoa. Zinegotziak 10 daude:[11]

Arloak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko Udalan 11 arlo ditu. Horietako bakoitzaren buruan hautetsi bat dago:[12]

  • Langileria eta Herritarren Babesa (Angel Martin Unzue)
  • Garapena, Ondaera eta Ingurunea (Gentzane Reta Garralda)
  • Hirigintza eta Etxebizitza (Joaquin Goñi German)
  • Gizarte Ondizatea (Maite Fernandez Font)
  • Osasuna eta Berdintasuna (Marisa Goñi Lakuntza)
  • Kultura eta Jaiak (Joseba Corera Ripodas)
  • Euskara eta Gazteria (Ekhiñe Gomez Laurenz)
  • Hezkuntza (Sonia Madurga Arcelus)
  • Kirola (Jokin Arruti Iribarren)
  • Ekonomia eta Ogasuna (Aitziber Ugalde Martxueta)
  • Enplegua eta Turismoa (Juan Pablo Itoitz Ibañez)

Alkateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1979tik, Agoitzek 7 alkate izan ditu:

Alkatea Agintaldi hasiera Agintaldi amaiera Alderdia[13]
Patxi Goñi Viana 1979 1983 Mendiburua Taldea
Fernando Gil 1983 1987 Independenteak
Mari Asun Belzunegi 1987 1991 Eusko Alkartasuna
Jose Manuel Garriz 1991 1999 Agoizko Talde Independentea
Jose Javier Esparza Abaurrea 1999 2007 Agoizko Talde Independentea
Francisco Jose Enguita Moros 2007 2011 Agoizko Talde Independentea
Unai Lako Goñi 2011 2019 Euskal Herria Bildu
Angel Martin Unzue Aiantz 2019 jardunean Euskal Herria Bildu

Garraioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nafarroako Autobus Konpainiak Agoitz Iruñekin batzen du. Autobus lineek honako ibilbidea egiten du:

Kultura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskararen aldeko murala Agoitzen

Euskara[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera: «eguesibarrera» eta «nafarrera»

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Agoitz sailkatu zen, hegoaldeko goi-nafarrera euskalkian, Pirinioaurreko Lizoainibar eta Urraulgoiti ibarrekin hitz egiten zena.[14]

Koldo Zuazok, 2010ean, Agoitz atzerakada-eremuan sailkatu zen, non euskarak hain atzerakada handia izan duen, non bertako hiztunik apenas geratzen den.[15]

Udalerri honetan hitz egiten den euskarak bere berezitasunak du. Horregatik sailkatzen da eguesibarrera azpieuskalkian. Euskara batuaren itzalean alfabetatutako hainbat euskaldun baden arren, Agoizko mintzaira zaharrak hiztun gaberik dakite.

Elkarteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Angiluerreka elkartea Agoizko kultur, gazte, kirol, gastronomia eta olgetarako elkarte bat da. 1986. urtean sortu zen eta bederatzi kultur taldek osatzen dute: Agoizko Dantzari Taldeak, Agoizko Burrunba perkusio taldeak, Angiluerreka Fanfarreak, Irati antzerki taldeak, Angiluerrekako Gaitariek, Angiluerreka Txistulari Taldeak, Mendizale taldeak eta herri-kirol taldeak. Taldeok, guztira, 150 pertsona baino gehiago biltzen dituzte. Elkarte honetatik El Tuto herri aldizkaria ere kaleratzen da, zeina herriko etxe guztietara dohainik heltzen den.

Angiluerreka elkartea hainbat ekimenen eragile da: inauteriak, Angiluerrekak berreskuratuak; Sanisidroetako programazioaren zati handiena (elkarteak, hamahiru urte baino gehiagoan, Jaien Aurreko Astea antolatu du); eta beste zenbait ekitaldi.

Gastronomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko azkenburu tipikoa kostrada da. Kanpoaldea bizkotxo baten gainaren gisakoa duen tarta bat da, barrualdean krema daukana. Epel mahairatzen da.[16]

Jaiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inauterietako Kaskaboboa
  • Agoizko inauteriak, larunbatean eta asteartean ospatzen dira. Bi pertsonaia nagusi dituzte: Maskarita (gona eta atorra loreduna, buruan lastozko kapela, aurpegia oihal batez estalia) eta Kaskabobo (jantzi koloreduna dute eta aurpegia oihal batez estalia). Herriko neskak Maskarita janzten dira eta jendeari ur lurrindua botatzen diote; mutilak, berriz, Kaskabobo jantzi eta borra astintzen dute jendearen artean. Bestalde, kalejiran ateratzen dute bi lastozko panpinak, Ziriko eta Kapusai, eta astearte arratsaldean, su ematen diote herriko plazan. Kalejiran jendeak puska biltzea egiten du (arrautzak eta txistorra), gero, tortilla egin eta jateko. Inauteri festa hau Francoren diktaduran debekatu egin zuten, harik eta 1986an Angiluerreka elkarteko dantzariek berreskuratu zuten arte, herriko zahar batzuen lekukotzaren bidez.
  • San Isidroko jaiak, maiatzaren bigarren asteburuan.
  • San Migelgo jaiak, irailaren azken asteburuan.

Ondasun nabarmenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agoizko ospetsuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Irudiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. /aɣ̞óit͡s̻/ ahoskatua (laguntza)
    Azentua: zorrotza bigarren silaban

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c d e f Euskal Herriari Begira. Udalbiltza.
  2. Nafarroako Gobernua. (2018). Nafarroako Datu Soziolinguistikoak. Euskarabidea, 50-55 or..
  3. Euskaltzaindia. 155. araua: Nafarroako udal izendegia. .
  4. «Agoitz - Lekuak - EODA» www.euskaltzaindia.eus (Noiz kontsultatua: 2021-08-30).
  5. Otazu Ripa, Jesús Lorenzo. (D.L. 1977). Heraldica municipal, merindad de Sangüesa (I) : Abaurrea-Izalzu. Diputación Foral de Navarra, Dirección de Turismo, Bibliotecas y Cultura Popular ISBN 84-235-0076-4. PMC 911388951. (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  6. Agoizko estazioko balio klimatologikoak. Nafarroako Gobernua (Noiz kontsultatua: 2020-08-24).
  7. (Gaztelaniaz) EFE, C. L. Iruñea. (2020-08-08). «Siemens Gamesa Aoizko Batzordeak lantegia ixtea erabaki du» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).
  8. (Gaztelaniaz) Iruña, Efe. (2020-11-09). «Agoizko Siemens-Gamesaren lantegia berriz irekitzea aztertzen ari dira palak birziklatzeko» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).
  9. (Gaztelaniaz) Iruña, Europa Press. (2021-03-23). «Nafarroak 1,7 milioi euro itzultzeko eskatu dio Gamesari Agoitz ixteagatik» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).
  10. «Agoitz» www.ine.es (Espainiako Estatistika Institutua) (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  11. «Udal Korporazioa» Ayuntamiento de Aoiz/Agoizko Udala (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).
  12. «Udal arloak» Ayuntamiento de Aoiz/Agoizko Udala (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).
  13. (Gaztelaniaz) «Base de datos de Alcaldes y Concejales:: Ministerio de Política Territorial y Función Pública ::» www.mptfp.gob.es (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
  14. Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
  15. Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.
  16. (Gaztelaniaz) Admin, D. N.. (2018-11-14). «Agoizko kostrada, José Alberto Iglesiaskoa» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-12-18).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]