Melanoleuca stridula
| Melanoleuca stridula | |
|---|---|
_Singer_366602.jpg) | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Ordena | Tricholomatales |
| Familia | Tricholomataceae |
| Generoa | Melanoleuca |
| Espeziea | Melanoleuca stridula Singer, 1943 |
Melanoleuca stridula Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Sinonimoak: Collybia stridula, Marasmius stridulus, Tricholoma stridulum, Melanoleuca graminicola.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 1,5 eta 2,5 cm bitarteko diametrokoa. Haragitsua, biguna, urria, kanpai itxurako zabaldua; fuliginoso-beltzaxka, tomentuduna, zurbiltzen eguraldi lehorrarekin.
Orriak: Estu, okertu-itsatsiak, edo zabal, zuriak.
Hanka: 6 eta 8 cm bitarteko garaietakoa eta 0,3 eta 0,5 cm bitarteko diametrokoa, azpi-fistulosoa, zilindrikoa, zurruna eta hauskorra, fibriloso-ildaskatua, oinarrira loditua eta sustrai antzekoarekin, mehea, ia korneoa, tomentuduna, fuliginoso kolorekoa.
Haragia: Hutsala.[2]
Etimologia: Collybia antzinako grekotik dator, eta txanpona esan nahi du. Perretxikoaren formagatik. Stridula epitetoa berriz latinetik dator, karrankari, sarkorra zentzu figuratiboan, esan nahi duen “stridulus” hitzetik. Sustrai antzekoa duelako.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Interes gastronomikorik gabea.
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Xerula longipes delakoak kapela ia urdin kolorekoa du.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan. Kare-lurretan, hostozabalen basoetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Uzbekistan.[3]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 269 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ Melanoleuca stridula: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
