Sare zuriubel

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sare zuriubela
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaCortinariaceae
GeneroaCortinarius
Espeziea Cortinarius alboviolaceus
Fr., 1838

Sare zuriubela (Cortinarius alboviolaceus) Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ia Cortinarius guztiak bezala, sukaldaritzan balio eskasa du.

Sinonimoak: Agaricus glaucopus, Inoloma alboviolaceum.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa. Haragitsua, ganbila, luze konkorduna, kamutsa, morexka kolorekoa edo lila-zurixka, zurbiltzeko joerarekin, zetaduna, berezko fibrilekin; distira gutxirekin eguraldi lehorrean.

Orriak: Hasieran gris-lila kolorekoak, gero okre-lehoi kolorekoak, ebaketa zurixka heteroformoa. Ia zabal, sinuado-itsatsiak, pixka bet koskadunak.

Hanka: 5 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa, goialdean mehetua, iletsu ezkatatsua, ia zingulatua erdialdean eta sarritan galtzamotzez jantziak, gainaldetik eraztun moduko batean amaitua, morexka-zurixka kolorekoa, barrubetea, hodixkekin; gortina zuri-grisaxka kolorekoa.

Haragia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Biguna, zuri-lila antzeko kolorekoa, zurbila, zaporegabea eta usaingabea.[2]

Etimologia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, gortinaren errezel bereizgarriak direla eta. Alboviolaceus epitetoa latinetik dator, zuria, esan nahi duen "albus" hitzetik eta morexka-lila kolorekoa, esan nahi duen, " violaceus" hitzetik. Kapelaren lila-zurixka koloreagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cortinarius traganus delakoak antzeko kolorea du, baina koniferoetan ateratzen da eta usain handia du.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean, baita uda hezeen amaieran ere. Hostozabalen basoetan. Penintsulako iparraldeko pagadietan eta hariztietan batez ere.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Europa, Errusia, Txina, Japonia, Australia.

Galeria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 183 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]