Sare zuriubel
| Sare zuriubela | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Filuma | Basidiomycota |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Cortinariaceae |
| Generoa | Cortinarius |
| Espeziea | Cortinarius alboviolaceus Fr., 1838 |
| Basionimoa | Agaricus alboviolaceus |
Sare zuriubela (Cortinarius alboviolaceus) Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ia Cortinarius guztiak bezala, sukaldaritzan balio eskasa du.
Sinonimoak: Agaricus glaucopus, Inoloma alboviolaceum.
Deskribapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kapela: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa. Haragitsua, ganbila, luze konkorduna, kamutsa, morexka kolorekoa edo lila-zurixka, zurbiltzeko joerarekin, zetaduna, berezko fibrilekin; distira gutxirekin eguraldi lehorrean.
Orriak: Hasieran gris-lila kolorekoak, gero okre-lehoi kolorekoak, ebaketa zurixka heteroformoa. Ia zabal, sinuado-itsatsiak, pixka bet koskadunak.
Hanka: 5 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa, goialdean mehetua, iletsu ezkatatsua, ia zingulatua erdialdean eta sarritan galtzamotzez jantziak, gainaldetik eraztun moduko batean amaitua, morexka-zurixka kolorekoa, barrubetea, hodixkekin; gortina zuri-grisaxka kolorekoa.
Haragia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Biguna, zuri-lila antzeko kolorekoa, zurbila, zaporegabea eta usaingabea.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, gortinaren errezel bereizgarriak direla eta. Alboviolaceus epitetoa latinetik dator, zuria, esan nahi duen "albus" hitzetik eta morexka-lila kolorekoa, esan nahi duen, " violaceus" hitzetik. Kapelaren lila-zurixka koloreagatik.
Jangarritasuna
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Cortinarius traganus delakoak antzeko kolorea du, baina koniferoetan ateratzen da eta usain handia du.
Sasoia eta lekua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Udazkenean, baita uda hezeen amaieran ere. Hostozabalen basoetan. Penintsulako iparraldeko pagadietan eta hariztietan batez ere.
Banaketa eremua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Europa, Errusia, Txina, Japonia, Australia.
Galeria
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 183 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q3915839
Multimedia: Cortinarius alboviolaceus / Q3915839