Sasiboilur hori
Sasiboilur horia | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Boletales |
Familia | Rhizopogonaceae |
Generoa | Rhizopogon |
Espeziea | Rhizopogon luteolus Fr., 1817 |
Sasiboilur horia (Rhizopogon luteolus) Rhizopogonaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Oso gaztetan kontsumitu behar da, bere kolore horira heldu aurretik. Antzinatik entsaladetan, plantxan eta haragi gorrien hornigai gisa erabiltzen da. Gaztela-Leonen arrozari gehitzen diote edo oliotan kontserbatu.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Karpoforoa: 2 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, globo itxurakoa, giltzurrun formakoa edo patata baten antzekoa. Zurixka kolorekoa hasieran, gero hori zikina eta bukaeran oliba-marroi kolorekoa. Gainazala garatxoduna da gaztetan, zahartzean gutxiago ditu eta errezeptakuluaren oinarrian mizelio kordoi lodi batzuk ditu.
Gleba: Gaztetan zuria da, gero oliba ilun koloreko hauts bihurtzen da.[2]
Etimologia: Luteolus epitetoa latinetik dator, horixka, esan nahi duen "luteolus" hitzetik. Bere koloreagatik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Espezie hau heldu gabe dagoenean jan daiteke, baina ez da oso preziatua.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Rhizopogon roseolus eta Rhizopogon vulgaris delakoekin. Mikroskopioa behar da bereizteko.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean eta neguan, pinuen basoetako leku hareatsuetan lurperatuta edo erdi lurperatuta.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Ipar Amerika, Japonia, Zeelanda Berria, Australia, Txile, Hegoafrika.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 461 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 633 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..