Sasiboilur hori

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sasiboilur horia
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaBoletales
FamiliaRhizopogonaceae
GeneroaRhizopogon
Espeziea Rhizopogon luteolus
Fr., 1817

Sasiboilur horia (Rhizopogon luteolus) Rhizopogonaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Oso gaztetan kontsumitu behar da, bere kolore horira heldu aurretik. Antzinatik entsaladetan, plantxan eta haragi gorrien hornigai gisa erabiltzen da. Gaztela-Leonen arrozari gehitzen diote edo oliotan kontserbatu.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: 2 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, globo itxurakoa, giltzurrun formakoa edo patata baten antzekoa. Zurixka kolorekoa hasieran, gero hori zikina eta bukaeran oliba-marroi kolorekoa. Gainazala garatxoduna da gaztetan, zahartzean gutxiago ditu eta errezeptakuluaren oinarrian mizelio kordoi lodi batzuk ditu.

Gleba: Gaztetan zuria da, gero oliba ilun koloreko hauts bihurtzen da.[2]

Etimologia: Luteolus epitetoa latinetik dator, horixka, esan nahi duen "luteolus" hitzetik. Bere koloreagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espezie hau heldu gabe dagoenean jan daiteke, baina ez da oso preziatua.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rhizopogon roseolus eta Rhizopogon vulgaris delakoekin. Mikroskopioa behar da bereizteko.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean eta neguan, pinuen basoetako leku hareatsuetan lurperatuta edo erdi lurperatuta.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Ipar Amerika, Japonia, Zeelanda Berria, Australia, Txile, Hegoafrika.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 461 or. ISBN 84-505-1806-7..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 633 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]