Rubroboletus legaliae

Wikipedia, Entziklopedia askea
Rubroboletus legaliae
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaBoletales
FamiliaBoletaceae
GeneroaRubroboletus
Espeziea Rubroboletus legaliae
Mikologia
 
poroak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa adnatua da
 
hanka biluzik dago
 
espora oliba-arreak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
pozoitsua da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Rubroboletus legaliae (Boletus splendidus) Boletaceae familiako onddoa da.[1] Toxikoa da. Urdail esteetako arazoak sortzen ditu.

Sinonimoak: Boletus splendidus C.Martín (1894), Boletus legaliae Pilát (1968), Boletus satanoides sensu auct. mult., Boletus spinari Hlaváček (2000).

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 7 eta 12 cm bitarteko diametrokoa, globo-itxurakotik ganbilera eta laura. Botoi bat besterik ez denean, kapelaren azala kafe kolorekoa, gaztetan zurixka, helduaroan gris zurbil kolorekoa eta zahartzean arrosa-gorri kolorekoa.

Himenioa: Itsatsia, poro gorriekin, helduaroan zurbildu egiten dira laranja kolorera eta ukitzean urdindu.

Hanka: 3 eta 8 cm bitarteko garaierakoa, sendoa, zilindrikoa, leuna, goian laranja kolorekoa (zahartuaz zurbilduaz joaten da), erdirantz arrosa-gorri koloreko erretikulu estu batekin eta ardo koloreko iluna oinarrian.

Haragia: Ebakitzean urdindu egiten da eta oinarrian ardo kolore iluna ematen du. Txikoria usaina eta zapore gozoa izaten du. Espora-jalkina arre-oliba kolorekoa.[2]

Etimologia: Boletus terminoaren etimologia eztabaidagarria da. Legaliae epitetoa, Marcelle Louise Fernandez Le Gal mikologoaren omenez du (Le Gal izenaz ezagunagoa, Etiene Le Gal senarraren abizena).

Toxikotasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Toxikoa.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Poro gorriak dituzten beste Boletus batzuekin nahas daiteke: Lupinus, purpureus, impolitus eta, batez ere Boletus satanas pozoitsuarekin, honen kapela zuria helduaroan marroi-okre kolorekoa bihurtzen da, baina ez du izaten tonu gorririk, eta gainera usain txarra du.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uda amaieran eta udazkenean. Hostozabalen basoetan (haritza, pagoa). Lurzoru neutroetatik azidoetara)

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Errusia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 38 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
  4. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]