Mukiziza beltz

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mukiziza beltza
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAuriculariales
FamiliaAuriculariaceae
GeneroaExidia
Espeziea Exidia glandulosa
Fr., 1822

Mukiziza beltza (Exidia glandulosa) Exidia generoko onddo espezie bat da.[1] Haragirik ez duelako, sukaldaritzarako balio gabea da.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Substratuari beheko aldetik lotutako fruktifikazioa, erresupinuetatik planaspulbiniformeetara, zerebriforme itxurako masa gelatinakara osatzen dute, 30 cm-ko luzerakoa eta 2 cm arteko lodierakoa, subglobosoa, lobulatuak eta irregularki izurtuak. Ertz biribilduak eta libreak. Gainazala tolesduna, distiratsua, leuna, baina papila txiki eta ugariz punteatuta, luparekin ikusten dira; kolore arre-beltzaxkatik beltz matera eta zahartzean pruina zurixka batekin; lehortearekin geruza fin-fina bihurtzen da, eta bere formara itzultzen da berriro hidratazioarekin.

Haragia: Mehea, gelatinakara, elastikoa; usain eta zapore nabarmenik gabe.[2]

Etimologia: Glandulosa epitetoa gainazal himeniala estaltzen duten papila antzekoetatik eratorria da.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez du balio sukaldaritzarako.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Exidia saccharina eta Exidia pithya delakoekin nahas daiteke, baina hauek koniferetan ateratzen dira, eta baita Exidia recisa espeziearekin ere, honek kono alderantzikatuaren forma du.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sasoi hezeetan hazten da, hostozabalen hildako adarretan, motzondoetan edo eroritako enborretan.[4]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Ipar Amerika, Asia.

Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 500 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  3. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 324 or. ISBN 84-282-0865-4..
  4. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 440 or. ISBN 84-505-1806-7..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]