Hesola-ardagai
Hesola-ardagaia | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Gloeophyllales |
Familia | Gloeophyllaceae |
Generoa | Gloeophyllum |
Espeziea | Gloeophyllum sepiarium P.Karst., 1882 |
Basionimoa | Agaricus sepiarius |
Hesola-ardagaia (Gloeophyllum sepiarium) Gloeophyllaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria. Hildako pinu zura inbaditzen du, eta, beraz, harekin eraikitako elementu guztiak, batez ere lurzoru heze batekin kontaktuan badaude. Usteldura marroia sortzen du.
Deskribapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kapela: 3 eta 10 cm bitartekoa, zirkulu-erdi formakoa, zapala, hirtsutua, eta eremu zirkularrekin, marroi-gorrixka kolorekoa, erdialdean ilunagoa eta ertz horixka-laranja kolorekoarekin.
Orria-poroak: Nahiko estu, erradialak eta labirinto formakoak, okre-herdoil kolorekoak.
Haragia: Kolore marroi-laranjakoa, gaileten zaporea du, baina oso gogorra da kontsumitzeko.[2]
Etimologia: Gloeophyllum terminoa erretxinaduna, itsaskorra, esan nahi duen "gloiós" hitzetik dator eta orri esan nahi duen "phyllon" hitzetik.
Jangarritasuna
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Gloeophyllum abietinum delakoaren oso antzekoa da, baina ez du hazkunde-ertz horirik, zurixka edo okre-antzeko kolorekoa du.
Sasoia eta lekua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Urte osoan obrako egurretan eta zuhaitz enborretan bizi da, bereziki mendiko koniferoetan.[4]
Banaketa eremua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Txile, Hegoafrika, Europa, Errusia, Txina, Korea, Japonia, Australia, Zeelanda Berria.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 402 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas.. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 468 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona,, 318 or. ISBN 84-282-0865-4..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1882. urtean deskribatutako onddoak
- Euskal Herriko onddoak
- Gloeophyllum
- Onddo ez jangarriak
- Kanadako onddoak
- Ameriketako Estatu Batuetako onddoak
- Mexikoko onddoak
- Erdialdeko Amerikako onddoak
- Txileko onddoak
- Hegoafrikako onddoak
- Europako onddoak
- Errusiako onddoak
- Txinako onddoak
- Hego Koreako onddoak
- Japoniako onddoak
- Australiako onddoak
- Zeelanda Berriko onddoak