Cortinarius privignus
| Cortinarius privignus | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Cortinariaceae |
| Generoa | Cortinarius |
| Espeziea | Cortinarius privignus Fr., 1838 |
Cortinarius privignus Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarritzat hartzen eta zaila da toxikoak izan daitezkeen beste espezie batzuetatik bereiztea.
Sinonimoak: Agaricus privignus. Agaricus malachius, Cortinarius pseudoprivignus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 3 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, erdian haragitsua, ertzetan mintzezkoa, kamuts ganbila, titi antzeko batekin, flexuosoa, ertz bihurgunetsua eta hozkatua; oso higrofanoa, lehoi kolorekoa hezetasunean, ertzetan fibrila zetadun zurixka lausoz estalia; hori-lehoi kolorekoa lehorrarekin, distiratsua.
Orriak: Estu samar, marjinatuak, nahiko zabalak; okre zurbil kolorekoak, gero fulbeszenteak, ertza zuria eta ildaskatua.
Hanka: 4 eta 10 cm bitarteko garaierakoa eta 0,75 eta 1 cm bitarteko diametrokoa, biguna, betea, harroa, borra formakoa, subkortinatua, hasieran, fibrilo-zetadun zorro bat du, geroago zatitu egiten da, eremu edo zetadun zainetan; goialdea more koloreko isla arinekin, eta oinarria okre zurbilez zikindua. Gortina zuria.
Haragia: Nahiko solidoa, oinean biguna, zurixka edo pixka bat lehoi kolorekoa kapelan eta oinaren oinarrian. Zapore gozokoa eta usaingabea.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza, gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Privignus epitetoa latinetik dator, semeorde, esan nahi duen "privignus" hitzetik. Bere lekua duela.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Cortinarius privignoides delakoarekin eta antzeko beste espezie batzuekin nahas daiteke.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan. Ezohiko espeziea. Belarretan, taldeka, batez ere izei basoen ertzetan.[5]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 218 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 179 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Velaz Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Banco de setas.
