Gibelurain

Wikipedia, Entziklopedia askea
Russula lepida var. lactea» orritik birbideratua)
Gibeluraina
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula rosea
Pers., 1796
Banaketa mapa
Mikologia
 
erretakoa jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Gibeluraina (Russula rosea edo Russula lepida var. lactea) Russulaceae familiako onddo espeziea da.[1] Jangarria da, baina balio gastronomiko gutxi du.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 4 eta 9 cm bitarteko diametrokoa, lehenengo ganbila, gero zabaldu egiten da eta erdian hondoratu; arrosa argia, arrosa-gorria, gorri-karmin kolorekoa, erdian marroi-gorrixka edo koloregabetua arrosa-krema kolorekoa, ertza argiagoa duela. Azala ia osorik bereiz daiteke, eguraldi hezean apur bat likatsua.

Orriak: Oso aldakorrak, batzuetan meheak eta estu, beste batzuetan lodiak eta zabal; elurraren koloreko zuriak, perretxikoa gaztea denean, ondoren zurixkak.

Hanka: Zuria eta zilindriko samarra, 4 - 8 x 1 - 2 cm-koa.

Haragia: Zuria, hasieran gogorra, gero biguna, hauskorra, gozoa; sulfobanillina erreaktiboarekin gorri bizia ematen du.[2]

Etimologia: Latinetik dator Russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok. Rosea epitetoa latinetik dator, arrosa, gorria, esan nahi duen "roseus" hitzetik. Bere koloreagatik

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Russula lepida delakoarekin, hau gogorragoa da, oina apur bat arrosaz tindatuta du, haragiak grisera jotzen du, mendaren zaporea du eta azkenik, ez du gorriz erreakzionatzen sulfobanillina-rekin.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ekainaren amaieratik hostozabaletan eta koniferoetan aurki daiteke.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Errusia, Japonia, India, Indonesia eta Himalaia mendikatea.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Russula rosea, GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 493 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. JoseLuis Añanos Echo Editorial Pirineo, 531 or. ISBN 84-87997-86-4..
  4. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 60 or. ISBN 84-282-0865-4..
  5. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 120 or. ISBN 84-505-1806-7..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]