Agrocybe dura

Wikipedia, Entziklopedia askea
Agrocybe dura
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaStrophariaceae
GeneroaAgrocybe
Espeziea Agrocybe dura
Singer, 1936

Agrocybe dura Strophariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Honen mikaztasuna areagotu egiten da egostean. Ez da jaten.

Sinonimoa: Pholiota dura.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, ganbila, gero zabaldu egiten da; hasieran zuria, zahartzean okre-horixka argi kolorea hartzen du; ertza leuna, ia beti, errezel partzialaren hondarrengatik apendikulatua; azal leuna, denbora lehorrarekin erraz pitzatzen da.

Orriak: Zuri-grisaxkak, gero grisak, azkenean gris-arrexkak, estu, itsatsiak.

Hanka: Zilindrikoa, zurixka, 4 eta 7 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 1,2 cm bitarteko lodierakoa, eraztun iheskor batekin, sarritan eraztun gabe, bada, kapelaren ertzeko urraduretan geratzen da.

Haragia: Zuria, gogorra, bai kapelarena eta bai oinarena. Usain ahula du eta zapore mikatza murtxikatzean.[2]

Etimologia: Agrocybe hitza grekotik datorren hitz konposatua da, landa eta burua, zelai burua esan nahi du. Dura epitetoa berriz latinetik dator, gogorra, esan nahi duen, "durus" hitzetik. Haragiaren gogortasunagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zelaian utzi beharrekoa, pixka bat mikatza delako, eta egositakoan mikatzagoa.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agrocybe praecox, delakoarekin nahas daiteke, baina hau txikiagoa da, okre kolorea du eta irinaren usaina.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaberrian eta udazkenean, zelaietan eta lorategietan, oso gutxitan basoetan. Korro handiak osatzen ditu. Ez da oso ohikoa.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Kazakhstan.[6]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 194 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 125 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 245 or. ISBN 84-505-1806-7..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 245 or. ISBN 84-282-0865-4..
  6. Agrocybe dura: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]