Callistosporium luteo-olivaceum
Callistosporium luteo-olivaceum | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Ordena | Tricholomatales |
Familia | Tricholomataceae |
Generoa | Callistosporium |
Espeziea | Callistosporium luteo-olivaceum Singer, 1946 |
Callistosporium luteo-olivaceum Tricholomataceae familiako onddoa da. Espezie honen txapela ganbil eta hemisferiko tartekoa da.[1] Toxikoa ez bada ere, haragiaren kalitateak ez du kontsumitzera bultzatzen.
Sinonimoak: Callistosporium xanthophyllum, Callistosporium graminicolor, Agaricus luteo-olivaceo.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 1,5 eta 4 cm bitarteko diametrokoa, esferaerdi formakotik lau-ganbilera, ertza soberakinekin eta uhindua. Azal lehorra, matea, kolore ikusgarrikoa, arrea erdian eta horia ertzetara.
Orriak: Estuak, estu, hori-okre kolorekoak.
Hanka: Luzea, 3 eta 6 cm bitarteko garaierakoa, zilindrikoa, bihurgunetsua edo zuzena, kapelaren kolorekoa, pruina zurixkaz estalia, mizelio zuriarekin oinarrian.
Haragia: Gutxi, horixka. Fruta usain arina eta zapore gozoa edo mikatz samarra. KOH erreaktiboarekin kapelak gorri-purpura kolorea hartzen du. Espora-jalkina zuria.[2]
Etimologia: Callistosporium terminoa grekotik dator, eder, ikusgarri, erakargarri, esan nahi duen "kállistos" hitzetik eta espora, hazi, esan nahi duen "sporá" hitzetik, espora ederrekin. Luteo-olivaceum epitetoa, horia esan nahi duen "luteus" hitzetik eta oliba kolorekoa esan nahi duen "oliva" hitzetik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez du balio sukaldaritzarako.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hypholoma generoko espezien antzekoa da.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Uztailetik urrira. Espezie oso urria. Hainbat basoetako deskonposatzen dauden egur saprofita (makala, pinua …). Soropildua hazten da.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Costa Rica, Puerto Rico, Kolonbia, Peru, Europa, Himalaiako eremua, Hego Korea, Japonia, Taiwan, Borneo, Mozambike.
Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 150 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Aranzadi, zientzia elkartea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 1946. urtean deskribatutako onddoak
- Euskal Herriko onddoak
- Tricholomataceae
- Onddo ez jangarriak
- Kanadako onddoak
- Ameriketako Estatu Batuetako onddoak
- Mexikoko onddoak
- Costa Ricako onddoak
- Puerto Ricoko onddoak
- Kolonbiako onddoak
- Peruko onddoak
- Europako onddoak
- Himalaiako eremuaren onddoak
- Hego Koreako onddoak
- Japoniako onddoak
- Taiwango onddoak
- Indonesiako onddoak
- Mozambikeko onddoak