Clavulinopsis helvola

Wikipedia, Entziklopedia askea
Clavulinopsis helvola
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaClavariaceae
GeneroaClavulinopsis
Espeziea Clavulinopsis helvola
Corner, 1950

Clavulinopsis helvola Clavariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du balio gastronomikorik.

Sinonimoak: Clavaria flammans, Clavaria similis.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: Filiformea edo borra mehe formakoa, betea, sarritan izurtua, 10 eta 60 mm bitarteko garaietakoa eta 1,5 eta 4 mm bitarteko lodierakoa, zilindrikoa, biribildu samarra, gainazal leuna edo pixka bat desberdina, hori-arrautza kolorekoa. Gorputz adarrak gutxi-asko punta biribilean amaitzen dira. Oro har, ale bakanak, adarkatu gabeak edo, gehienez ere, urkila gisakoak hazten dira. Himenioa karpoforora zabaltzen da batez ere, oinaren eremu garbi samar batean izan ezik.

Haragia: Haritsua eta irmoa, hori zurbil kolorekoa eta usain nabarmenik gabea.[2]

Etimologia: Clavulinopsis terminoa. "clava"-ren txikigarritik dator, garrote txikia, esan nahi duen "clavulina" hitzetik eta itxura, antzekoa, esan nahi duen grekozko "ópsis" hitzetik. “Clavulina” baten antzekoa..

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez du interes gastronomikorik.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Geoglossoides aldaerarekin nahas daiteke, pixka bat zapalduagoa eta luzetarako ildaskekin. Clavaria asterospora delakoarekin ere bai, antzerako forma du, baina zuria da. Clavulinopsis laeticolor espeziea ere horia da.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean. Basoetako eta larreetako zelai goroldiotsuetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Kaukasia, Himalaiako eremua, Japonia, Australia, Brasil.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 552 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]