Clavulinopsis luteoalba
Clavulinopsis luteoalba | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Clavariaceae |
Generoa | Clavulinopsis |
Espeziea | Clavulinopsis luteoalba Corner, 1950 |
Clavulinopsis luteoalba Clavariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du balio gastronomikorik.
Sinonimoak: Clavaria luteoalba, Clavulinopsis filipes.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Karpoforoa: Klabula bakarrez edo faszikulatuz osatutako fruktifikazioak, bakunak, ez adarkatuak, 3 eta 6 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 3 cm bitarteko lodierakoa, oinarrirantz eta goiko muturrerantz mehetuak. Hori zurbil koloretik ilunera doan kolorekoak edo hori-arbeletxekora doan kolorekoak, punta zurbilekin, zurixkak edo zuri-berdexkak; lehortzean okre argi koloreko tonalitateak hartzen ditu
Haragia: Krema-laranja kolorekoa.[2]
Etimologia: Clavulinopsis terminoa, "clava"-ren txikigarritik dator, garrote txikia, esan nahi duen "clavulina" hitzetik eta itxura, antzekoa, esan nahi duen grekozko "ópsis" hitzetik. “Clavulina” baten antzekoa.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Interes gastronomikorik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Clavulinopsis luteoalba var. longispora antzekoa da, espora handiagoak ditu. Segurtasunez identifikatzeko, azterketa mikroskopikoa egin behar da.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean, lurrean hazten den espeziea da, zelaietan eta basoen soilguneetan. Urria.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Himalaiako eremua, Hegoafrika, Australia, Papua Ginea Berria, Txile
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 553 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..