Clitocybe agrestis

Wikipedia, Entziklopedia askea
Clitocybe agrestis
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
OrdenaTricholomatales
FamiliaTricholomataceae
GeneroaClitocybe
Espeziea Clitocybe agrestis
Harmaja, 1969

Clitocybe agrestis Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da. [1] Ez da komeni jatea, toxikoa ote den susmoa dago.

Sinonimoak: Clitocybe graminicola, Lepista agrestis, Clitocybe graminea.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, ganbiletik laura eta deprimitua, ertz izurtua. Azal mehea, higrofanoa denbora hezean. Kolorea: zurixka, okre-krema eta erdian marroi argia.

Orriak: Dekurrenteak, zabal, lamelulekin, zuri-krema kolorekoak eta hezetasunarekin marroi argi kolorekoak.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: 2 eta 4 cm bitarteko garaierakoa, zilindrikoa, oso mehea, okertua, haritsua, kapelaren kolorekoa (zertxobait zurbilagoa izan daiteke), oinarria horixka eta eraztunik eta bolbarik gabea.

Haragia: Zuri-beix kolorekoa, usain leunekoa, fruta usainekoa edo anis usainekoa eta irin zapore gozokoa. Espora jalkina krema-zuri kolorekoa.[2]

Etimologia: Clitocybe hitza grekotik dator, burua esan nahi du, kapelaren formagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zalantzazkoa, toxikoa izan daiteke.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erraz identifika daitekeen espeziea da.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Nahiko arrunta. Udazkeneko hostoetan saprofitoa, belardietan eta bide bazterretan, dunetan (Zarautz) edo lurzoru hareatsuetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Errusia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 136 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]