Clitocybe agrestis
Clitocybe agrestis | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Ordena | Tricholomatales |
Familia | Tricholomataceae |
Generoa | Clitocybe |
Espeziea | Clitocybe agrestis Harmaja, 1969 |
Clitocybe agrestis Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da. [1] Ez da komeni jatea, toxikoa ote den susmoa dago.
Sinonimoak: Clitocybe graminicola, Lepista agrestis, Clitocybe graminea.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, ganbiletik laura eta deprimitua, ertz izurtua. Azal mehea, higrofanoa denbora hezean. Kolorea: zurixka, okre-krema eta erdian marroi argia.
Orriak: Dekurrenteak, zabal, lamelulekin, zuri-krema kolorekoak eta hezetasunarekin marroi argi kolorekoak.
Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.
Hanka: 2 eta 4 cm bitarteko garaierakoa, zilindrikoa, oso mehea, okertua, haritsua, kapelaren kolorekoa (zertxobait zurbilagoa izan daiteke), oinarria horixka eta eraztunik eta bolbarik gabea.
Haragia: Zuri-beix kolorekoa, usain leunekoa, fruta usainekoa edo anis usainekoa eta irin zapore gozokoa. Espora jalkina krema-zuri kolorekoa.[2]
Etimologia: Clitocybe hitza grekotik dator, burua esan nahi du, kapelaren formagatik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Zalantzazkoa, toxikoa izan daiteke.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erraz identifika daitekeen espeziea da.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Nahiko arrunta. Udazkeneko hostoetan saprofitoa, belardietan eta bide bazterretan, dunetan (Zarautz) edo lurzoru hareatsuetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Errusia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 136 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.