Cortinarius ionochlorus
| Cortinarius ionochlorus | |
|---|---|
 | |
| Iraute egoera | |
 Ia galzorian (IUCN 3.1) | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Cortinariaceae |
| Generoa | Cortinarius |
| Espeziea | Cortinarius ionochlorus Maire, 1937 |
Cortinarius ionochlorus Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Sukaldean balio gutxi du, ez du zapore atsegina.
Sinonimoa: Cortinarius atrovirens var. ionochlorus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 5 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, haragitsua, ganbila, berde-oliba ilun kolorekoa, berde-horixka koloreko ertzarekin. Azal likatsua denbora hezean, banangarria, zuntz txiki erradialekin.
Orriak: Itsatsiak, estu, meheak, lila kolore eder batekoak, kapelaren kolore berdearekin kontrastea egiten du. Esporak heltzen direnean, herdoil kolorekoak bihurtzen dira.
Hanka: Irmoa, zilindrikoa, pixka bat loditua oinarrian, erabat baztertutako erraboil batean amaitzen da. 4 eta 7 cm bitarteko garaierakoa eta 2 eta 2,5 cm bitarteko lodierakoa, hori-berdexka kolorekoa, gortina herdoiltsu ugariz apaindua.
Haragia: Lodia, trinkoa, berde-horixka kolorekoa, ebakitzean oinaren oinarrian horiagoa, kanario-hori berdexka bihurtzen da erraboilean, usain eta zapore nabarmenik gabea.[2]
Etimologia: Cortinarius hitza, gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Ionochlorus epitetoa grekotik dator, morea eta berde argia esan nahi duen "ion eta khloros" hitzetatik. Orrien eta kapelaren kolore more eta berdeagatik, hurrenez hurren.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sukaldaritzako baliorik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Cortinarius subvirentophyllus dekakoarekin nahas daiteke, honen orriak berde-oliba kolorekoak dira. Malecón-ek var. leucophyllus bereizten du, honek orri zuriak ditu, ez moreak, beix-arrosak.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean. Hostozabalen eta koniferoen basoetan. Urria.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Espainia, Frantzia, Italia, Suitza.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 455 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 462 or. ISBN 84-87997-86-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q12951445
Multimedia: Cortinarius ionochlorus / Q12951445