Cortinarius paleaceus

Wikipedia, Entziklopedia askea
Cortinarius paleaceus
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaCortinariaceae
GeneroaCortinarius
Espeziea Cortinarius paleaceus
Fr., 1838

Cortinarius paleaceus Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Toxikoa den susmoa dago.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 2 eta 4 cm bitarteko diametrokoa. Hasieran koniko-kanpai itxurakoa, gero zabaldu egiten da puntadun titi baten inguruan depresio batekin. Higrofanoa, matea, arre kolorekoa eguraldi hezean, arre-grisaxka edo hori-lehoi kolorekoa eguraldi hezean. Ezkata finez guztiz estalita egoten da, tenteak, zeta itxurakoak, zurixkak, ertzean lodiagoak.

Orriak: Ez oso estu, itsatsiak edo koska batez dekurrenteak, hasieran gris edo arre-grisaxka kolorekoak, gero kanela kolorekoak.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak

Hanka: 3 eta 10 cm bitarteko garaierakoa eta 0,4 eta 0,8 cm bitarteko lidierakoa. Oro har, nahiko luzea, flexuosoa, berdina, fistulosoa, marratua, arre-gorrixka, zuriz nabartua, errezelaren ezkata flokonosoengatik. Oinarria tomentu zuri batekin. Eraztun zuri, iheskor eta mintzezko samarrarekin.

Haragia: Mehea. Zopatuta dagoenean marroi ilun kolorekoa eta marroi argi kolorekoa eguraldi lehorrarekin. Geranioaren antzeko usaina du.[2]

Etimologia: Cortinarius hitza, gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Paleaceus epitetoa latinetik dator, lastoa esan nahi duen, "palea" hitzetik. Eguraldi lehorrarekin lasto kolorea izaten duelako.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cortinarius paleiferus delakoarekin nahas daiteke, baina honek tindu moreak izaten ditu orritxoetan.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaren amaieran eta udazkenean, erretxinadun eta hostozabal basoen leku goroldiotsuetan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Brasil, Australia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 468 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, orria, 209 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 233 or. ISBN 84-505-1806-7..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 220 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]