Inocybe curvipes

Wikipedia, Entziklopedia askea
Inocybe curvipes
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaInocybaceae
GeneroaInocybe
Espeziea Inocybe curvipes
P.Karst., 1890

Inocybe curvipes Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 3,5 cm arteko diametrokoa, hasieran ganbila eta bukaeran zabaldua titi batekin; soberako ertza, kotoizkoa eta irregularra. Kapelaren azala fibriloso-eskatatsua, hondo gorrixkaren gainean gorrixka-lehoi kolorekoa, ertz argiagoarekin.

Orriak: Ez oso estu, zabalak, sabeldunak, adnatuak edo koska batez dekurrenteak, zurixkak, okre-beix koloretik okre antzekora doan kolorekoak.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: 50 mm arteko garaierakoa eta 6 mm arteko diametrokoa, oinarria pixka bat mehetua, gainazal fibrilosoa, goialdean pruinaduna, hasieran zurixka, okre-marroi koloretik arrera doan kolorekoa oinarritik hasita ale helduetan.

Haragia:Ez oso lodia, zurixka, okre-marroi kolorekoa oinean, usaina espermatikoa edo frutarena, zaporea ez oso nabarmena. [2]

Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen, "is inós" hitzetik eta burua, esan nahi duen "cybe" hitzetik dator, hau da, zuntzezko kapela.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inocybe generoko espezieak ez dira kontsumitu behar, gehienak toxikoak dira.[3]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Hostozabalen basoetan, urriagoa koniferoen azpian. Ez da oso ohikoa.[4]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Islandia, Europa, Errusia, Japonia, Txina, Australia, Zeelanda Berria.[5]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 242 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Morales Pulido Juan, Carmona Perate José Julián. (1981). Sociedad Micológica Extremeña, Medalla de Extremadura 2019.
  4. (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
  5. Inocybe curvipes: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]