Inocybe heimii

Wikipedia, Entziklopedia askea
Inocybe heimii
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaInocybaceae
GeneroaInocybe
Espeziea Inocybe heimii
Bon, 1984

Inocybe heimii edo Mallocybe heimii Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 60 mm arteko diametrokoa, lehenik globo-itxurakoa, ondoren ganbila eta azkenik zabaldua, titirik gabea, hasieran ertza oso inbolutua, fin apendikulatua gortina edo errezel hondarrekin, oinarekin bat egiten duen okre kolorekoa, kapelaren azala fibrilaz estalia, tente samarrak diskoan, lehoi kolorekoa, marroi-lehoi kolorekoa edo marroi-okre kolorekoa.

Orriak: Zabal, lamelula ugarirekin, zabalak, adnatuak edo dekurrente samarrak, lehenengo krema kolorekoak edo okre kolorekoak, marroi-okrea helduaroan, ertza flokonoso samarra eta zurixka.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: 40 mm arteko garaierakoa, zilindriko samarra, flexuosoa, oinarria pixka bat loditua, betea, gainazala kapelaren koloreko ezkata finez estalia, eraztun kortiniforme oso iheskorrarekin, batzuetan zurixka.

Haragia: Ez oso lodia, krema kolorekoa, beixa, okre-marroia oinaren oinarrirantz, errefauaren usain arinarekin, desatsegin samarra.[2]

Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen "is inós" hitzetik eta burua esan nahi duen "cybe" hitzetik dator, hau da, zuntzezko kapela. Heimii epitetoa Roger Heim mikologoaren omenez.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez du interes gastronomikorik[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inocybe dulcamara eta Inocybe serotina oso antzekoak dira eta Inocybe heimii delakoarekin batera atera daitezke pinudi hareatsuetan.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Hostozabalen eta koniferoen basoetan, urriagoa koniferoen azpian, lurzoru hareatsu neutroetan, baita itsasertzeko dunetan ere. Ez da oso ohikoa.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Maroko.[4]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 234 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
  4. Inocybe heimii: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]