Inocybe petiginosa
| Inocybe petiginosa | |
|---|---|
_Gillet_396906.jpg) | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Inocybaceae |
| Generoa | Inocybe |
| Espeziea | Inocybe petiginosa Gillet, 1876 |
Inocybe petiginosa Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 2 eta 2,5 cm bitarteko diametrokoa, hasietan kanpai-itxurakotik hemisferikora, laster ganbila, azkenean lau-ganbiletik izurtu samarrera, titi antzeko batekin eta ertzak ildaskatu gabe. Kapelaren azala ile-feltro antzeko finarekin, batez ere ertzetara, lehorra, ez higrofanoa, matea, kolore arinekin, hasieran grisa, beixa edo okre-grisaxka, gero aureolekin, ilunagoa erdirantz helduaroan, marroia edo marroi-gorrixka.
Orriak: Adnatutik sublibreetara, zabalak, sabeldunak, meheak, tartekatutako lamelulekin, hasieran krema-horixka kolorekoak, zahartzean ilundu egiten dira, okre kolorekoak, marroi-horixkak, marroia, ertz zurixkekin, zertxobait almena itxurakoak eta ziliatuak.
Hanka: 3 eta 4 cm bitarteko garaierakoa eta 4 eta 5 mm bitarteko diametrokoa, zuzena, zilindrikoa, erraboil gabea, hasieran betea eta zaila, gero barnehutsa eta pixka bat elastikoa. Gainazala furfurazeo samarra, hasiera batean tonu zurbilekoak, krema kolorekoa, beixa, gero marroi-grisaxka, marroia edo marroi-gorrixka, oinarri zurixkarekin.
Haragia: Mehea, urria, horixka koloretik marroi-gorrixkara doan kolorekoa. Usain espermatikoa eta zapore mikatzekoa.[2]
Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen "is inós" hitzetik eta burua, esan nahi duen "cybe" hitzetik dator, hau da, zuntzezko kapela.
Toxikotasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Interes gastronomikorik gabea, eta gainera, espezie toxikoa ere bada, Inocybe gehienak bezala.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Tamaina txikia, habitata, kolorea, hanka furfurazeoa eta esporak kontuan hartzen badira ez da zaila identifikatzea.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ekainetik abendura. Pagoen eta Quercus zuhaitzen basoetan batez ere, lurrean, orbeletan taldeka. Ugaria.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Islandia, Europa, Turkia, Errusia, Kaukasia, Himalaiako eremua.[4]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 242 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Setas y hongos de Tineo (Asturias). .
- ↑ Inocybe petiginosa: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q5475617
Multimedia: Inocybe petiginosa / Q5475617