Inocybe proximella
| Inocybe proximella | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Inocybaceae |
| Generoa | Inocybe |
| Espeziea | Inocybe proximella P.Karst., 1883 |
Inocybe proximella Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarritasuna ezezaguna da, baina ez kontsumitzea gomendatzen da, Inozibe gehienak toxikoak direlako.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 1,5 eta 3,5 cm bitarteko diametrokoa, hasieran koniko-kanpai itxurakoa, gero zabaldu egiten da titi batekin, marroi-gaztaina-okre kolorekoa, okre-horixka, ilunagoa erdian. Azala gaztetan glabroa, laster ezkata txikietan apurtzen da.
Orriak: Itsatsiak, estu; hasieran zurixkak, gero okre antzekoak eta amaieran kanela kolorekoak.
Hanka: 3 eta 6 cm bitarteko garaierakoa eta 0,5 cm-ko lodierakoa, zuzena edo flexuosoa, ia berdina luzera osoan, pixka bat loditua oinarrian, hasieran betea, gero fistulosoa, luzetara zuntzexka ilunagoez ildaskatua.
Haragia: Ez oso lodia, zuria kapelan, arrosakara oinean. Usain ahula.[2]
Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen "is inós" hitzetatik eta burua esan nahi duen "cybe" hitzetik dator; hau da, zuntzezko kapela.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ezezaguna. Ez kontsumitzea gomendatzen da, Inocybe gehienak toxikoak direlako.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean, leku belartsu eta hezeetan
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ipar Amerika, Europa, Errusia, Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 432 or. ISBN 84-404-0530-8..
