Lepiota forquignonii
| Lepiota forquignonii | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Agaricaceae |
| Generoa | Lepiota |
| Espeziea | Lepiota forquignonii Quél., 1885 |
Lepiota forquignonii Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 2,2 eta 4 cm bitarteko diametrokoa, konikoa, ganbila, titi pixka batekin. Kapelaren azala belusatu fin batekin, disko marroi-arre kolorekoarekin, banantzen eta argitzen joaten da, hondo zurixkaren gainean ondo kontrastatutako okre-fuliginoso-oliba antzeko koloreko ezkatetan, estu. Ertza pixka bat oxkarratua errezel zuri kotoitsuaren hondarrekin.
Orriak: Zurixka-krema-arrosa kolorekoak, zabalak, desberdinak, libreak. Espora-jalkina zuria edo zurixka.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: 3 eta 5,5 cm bitarteko garaierakoa eta 0,4 eta 0,7 cm bitarteko diametrokoa, leuna eta zurixka, eraztun antzekoaren eremutik gora isla arrosa kolorekoekin, fibriloso-iletsua, eta azpitik fibrila kotoitsuz apaindua eta oinarrirantz ezkata okre antzekoekin.[2]
Haragia: Zurixka edo erreflexu arrosa kolorekoekin oinaren goialdean. Usain gogorra du, desatsegina, errefau-lur usaina edo Lepiota Cristata delakoak duen bezalakoa.[3]
Etimologia: Lepiota terminoa grezierazko "lepis" "lepidos" hitzetik dator eta "oús eta otós ear" hitzetatik, kapela esan nahi duena. Ezkatadun kapela duen onddoa.
Toxikotasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Toxikoa.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Quercus-en basoetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Kaukasia, Errusia.[4]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 286 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Velazquez Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Banco de setas, catalogo micologico.
- ↑ Lepiota forquignonii: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
