Leucoagaricus barssii
Leucoagaricus barssii | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Agaricaceae |
Generoa | Leucoagaricus |
Espeziea | Leucoagaricus barssii Vellinga, 2000 |
Leucoagaricus barssii Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarritzat har daiteke, baina ez du balio gastronomikorik urria delako.
Sinonimoak: Leucoagaricus macrorhizus, Leucocoprinus macrorhizus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 5 eta 8 cm bitarteko kapela, konikotik ganbilera eta modu irregularrean lautua; ertz kurbatua litsekin edo dekurbatua (gorantz kurbatua). Kapelaren azala, lehorra, marroi-gris koloreko ezkata ugariz estalia (ilunagoa erdiko diskoan) gaztetan esferaerdiko formarekin.
Orriak: Libreak estu, lamelulekin, zuria krema zikin kolorerako joerarekin, ertz librea, krema kolorekoa.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: 6 eta 8 cm bitarteko garaierakoa, kapelatik bereiz daitekeena, sendoa, fistulosoa, lehorra, leuna, zilindriko-fusiformea, pixka bat meheagoa goian, barrubetea hutsuneekin, lurpean sartzen den sustraia, marroi bihurtzen den zuria. Errezel partzial zuria, fibriloso-mintzezkoa. Eraztun zuria, agerikoa, iraunkorra, mintzezkoa.
Haragia: Lodia, zuria, kapelaren azalpean gris kolorekoa. Usain eta zapore fungikoa, atsegina. Espora-jalkina zuria.[2]
Etimologia: Leucoagaricus terminoa grekotik dator, zuria, argia, esan nahi duen "leukós" hitzetik eta "agaricus" hitzetik. Perretxiko zuri bat.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Jangarri kaskarra.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Leucoagaricus leucothites delakoarekin nahas daiteke, honek kapela ez du fistuloso-iletsua, ez da hain sendoa, oina ez da egoten ondo errotuta, ureztatutako lurretan hazten da, ez lehorretan eta hareatsuetan. Agaricus xanthoderma toxikoarekin ere bai, honek orriak, marroi-beltz kolorekoak izaten ditu helduaroan, horitu egiten da eta fenol usaina jariatzen du zanpatzean.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udaren amaieran eta udazkeneko euriteen ondoren. Eremu belartsuetan, lur hareatsuetan, bide ertzetan, landare baratzeetan. Aleppo pinuen azpian. Bakartia edo talde txikietan,
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Kolonbia, Peru, Txile, Europa, Errusia, Kanariak, Israel, Ruanda, India, Vietnam, Australia, Antartika.[5]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 288 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Velazquez Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Catalogo micológico. Banco de setas.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
- ↑ Leucoagaricus barssii: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2000. urtean deskribatutako onddoak
- Euskal Herriko onddoak
- Leucoagaricus
- Kanadako onddoak
- Ameriketako Estatu Batuetako onddoak
- Mexikoko onddoak
- Kolonbiako onddoak
- Txileko onddoak
- Peruko onddoak
- Europako onddoak
- Kanarietako onddoak
- Errusiako onddoak
- Israelgo onddoak
- Ruandako onddoak
- Vietnamgo onddoak
- Australiako onddoak
- Antartikako onddoak