Leucocoprinus cretaceus
Leucocoprinus cretaceus | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Agaricaceae |
Generoa | Leucocoprinus |
Espeziea | Leucocoprinus cretaceus Locq., 1945 |
Leucocoprinus cretaceus Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria.
Sinonimoak: Leucocoprinus cretatus, Lepiota cretata.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 3 eta 10 cm bitarteko diametrokoa, hasieran esferikoa, gero ganbila, ondoren zabaldu egiten da; gaztetan, erraz bereiz daitekeen irinezko errezel zuri batez estalia, zahartzean krema-horixka samarrekoak bihurtzen dira, errezelaren azpian, oso nabarmenak ez diren ildaska marjinalekin.
Orriak: Estu eta zuriak hasieran.
Hanka: 12 cm arteko garaierakoa, oinarria erraboilduna, zuria, eraztunaren azpian irintsua, mintzezkoa izan ohi dena, baina batzuetan kapelaren ertzetan geratzen diren hondakinengatik baino ez da ikusten.
Haragia: Zuria, gutxi, usain leunekoa.[2]
Etimologia: Cretaceus epitetoa latinetik dator, klarionarendako kreta, eta karetsu, esan nahi du.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Espezie honen ezaugarriak dira: irin maluta zuriz estalitako kapela, ertza ia ildaskatu gabea, eta sortakatua hazten dela.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean, leku babestuetan, simaurretan edo egur-hondakin oso degradatuetan, baita berotegi eta lorategietan ere
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mundu osoa.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 356 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 432 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..