Melanogaster variegatus
Melanogaster variegatus | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Boletales |
Familia | Melanogastraceae |
Generoa | Melanogaster |
Espeziea | Melanogaster variegatus |
Melanogaster variegatus Melanogastraceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du haragi oso trinkoa (likidotu egiten da azkenean). Kolore desatsegina du.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Karpoforoa: Elastikoa, 1,5 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, globo-formako irregularretik konkordunera pasa daiteke. Hasiera peridio horixka du, gero okre-burdin kolorekoa, eta ukitzean, orbandu egiten da; gutxi-asko, gogor aplikatutako mizelio-zuntz ilunez estalia.
Gleba: Beltza, zain zuriekin nahasita; elastiko-gelatinakara, gero delikueszentea. Hasierako usaina desatsegina du, gero frutak gogorarazten ditu.[2]
Etimologia: Melanogaster terminoa grekotik dator eta, beraz, urdail beltza esan nahi du. Variegatus epitetoa, glebaren itxuragatik du. Kolore askotarikoa.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sukaldaritzako interesik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Melanogaster broomeianus delakoarekin nahas daiteke, hau nekez bereizten da esporengatik.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Neguan. Hasieran erdi-hipogeoa, geroago lurrean. Hostozabalen basoetan; ez da urria hazten den lekuetan.[5]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Turkia, Maroko, Bolivia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 712 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 535 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Morales Pulido Juan, Carmona Perate José Julián. (1981). Sociedad Micologica Extremeña, Medalla de Extremadura 2019.