Melanogaster variegatus

Wikipedia, Entziklopedia askea
Melanogaster variegatus
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaBoletales
FamiliaMelanogastraceae
GeneroaMelanogaster
Espeziea Melanogaster variegatus

Melanogaster variegatus Melanogastraceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du haragi oso trinkoa (likidotu egiten da azkenean). Kolore desatsegina du.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: Elastikoa, 1,5 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, globo-formako irregularretik konkordunera pasa daiteke. Hasiera peridio horixka du, gero okre-burdin kolorekoa, eta ukitzean, orbandu egiten da; gutxi-asko, gogor aplikatutako mizelio-zuntz ilunez estalia.

Gleba: Beltza, zain zuriekin nahasita; elastiko-gelatinakara, gero delikueszentea. Hasierako usaina desatsegina du, gero frutak gogorarazten ditu.[2]

Etimologia: Melanogaster terminoa grekotik dator eta, beraz, urdail beltza esan nahi du. Variegatus epitetoa, glebaren itxuragatik du. Kolore askotarikoa.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sukaldaritzako interesik gabea.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Melanogaster broomeianus delakoarekin nahas daiteke, hau nekez bereizten da esporengatik.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Neguan. Hasieran erdi-hipogeoa, geroago lurrean. Hostozabalen basoetan; ez da urria hazten den lekuetan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Turkia, Maroko, Bolivia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 712 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 535 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
  5. (Gaztelaniaz) Morales Pulido Juan, Carmona Perate José Julián. (1981). Sociedad Micologica Extremeña, Medalla de Extremadura 2019.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]