Mycena amicta

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mycena amicta
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaMycenaceae
GeneroaMycena
Espeziea Mycena amicta
Quél., 1872

Mycena amicta Mycenaceae familiako onddo espezie bat da,[1]

Sinonimoa: Agaricus amicta.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 0,5 eta 2 cm bitarteko diametrokoa koniko-kanpai itxurakoa, kanpai itxurakoa, hemisferikoa. Azal leuna, glabroa, bereiz daitekeen geruza gelatinakara batekin, gris-krema kolorekoa edo gris-horixka, erdian ilunagoa, gaztaina kolorea edo arrea. Ertza koska xeheekin, gardentasunagatik ildaskatua, krema-horixka kolorekoa, eta, sarritan, urdin-berdexka.

Orriak: Goranzkoak, estuak, estu, ertza pixka bat krenulatua, orri zurbila eta sarritan urdindu egiten da kanpoko ertzean.

Hanka: 4 eta 7 cm bitarteko garaierakoa, zilindrikoa, hauskorra, barnehutsa, krema zurixka kolorekoa goialdean eta grisa edo arrea gainerakoan, pruina zurixka batez estalia, oinarriak kolore urdin-horixka, urdin-berdexka edo urdina izaten du, nahiz eta kolore hau ez den konstantea ale guztietan.

Haragia: Urria, grisaxka, errefauaren usain eta zapore arinarekin, mingots samarra. Espora-jalkina zuria.[2]

Etimologia: Mycena terminoa latinetik dator, perretxikoa, onddoa, esan nahi du. Amicta epitetoa ere latinetik dator, erromatarrak erabiltzen zuten kanpoko janzkeraren "amictus" izenetik. Kapelak hezetasunarekin izaten duen geruza gelatinakara aipatzen du.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezezaguna.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oin urdinxkako beste espezie batzuekin nahas daiteke, hala nola: Mycena cyanorhiza, Mycena pachyderma eta Mycena subcaerulea.

Sasoi eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaberrian eta udazkenean. Mendiko koniferoen basoetan hazten da, sarri ale askoko taldeetan, deskonposatzen ari diren azikulen, pinaburuen eta bestelako hondakinetan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Alaska, Mexiko, Kuba, Puerto Rico, Guadalupe, Dominika, Birjina britainiar uharteak, Txile, Kanariak, Europa, Errusia, Kaukasia, Bangladesh, Txina, Taiwan, Kanbodia, Papua Ginea Berria, Australia, Zeelanda Berria.[4]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 182 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. Txantiloi:Esw Velazquez Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Catalogo micológico. Banco de setas.
  4. Mycena amicta: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]