Phaeoclavulina abietina
Phaeoclavulina abietina | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Gomphales |
Familia | Gomphaceae |
Generoa | Phaeoclavulina |
Espeziea | Phaeoclavulina abietina [[|]] |
Phaeoclavulina abietina Gomphaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ezin da jan, larrukara da.
Sinonimoak: Clavaria abietina, Ramaria ochraceovirens', Ramaria abietina.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Fruktifikazioa: koral formakoa, 3 eta 6 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 3 cm bitarteko zabalerakoa, adar biribilak eta pixka bat lautuak. Adar horiek oinarri komun batetik ateratzen dira eta adarkatu egiten dira (5 aldiz, gehienez ere), gero eta adar finagoak sortzeko, 2 eta 4 hortz bitarteko puntetan amaitzen direnak. Oinarria 1,5 lodierakoa, eta mizelio zurixkekin eta errizoformo txikiekin. Gaztetan hori-oliba kolorekoa (muturrak zertxobait argiagoak). Marruskatzean, ebakitzean edo adinarekin, berde-urdinxka koloreko tonu bereizgarriak hartzen ditu. Larrukara eta lehorra, hauskorra.
Haragia: Zurixka, luzetarako zuntzekin. Usaingabea eta hasieran zapore gozokoa. H2 SO4-rekin, himenioa laranja kolorekoa bihurtzen da.[2]
Etimologia: Ramaria terminoa latinetik dator. "ramus" hitzetik, adar esan nahi du.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Interes gastronomikorik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ramaria stricta delakoarekin nahas daiteke, honek punta horiko adar zilindrikoak ditu. Ramaria flacida espezieak ez du tonu berdexkarik, Ramaria ochrolora-k baditu. Ramaria invalis, ez da marruskadurarekin zikintzen. Artomyces pyxidatus-ak, sardexka formako puntak ditu.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean. Ez da oso ohikoa, baina oso ugaria izan daiteke. Mendiko koniferoen basoetan ("abies")
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Islandia, Groenlandia, Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Alaska, Mexiko, Bahamak, Guatemala, Errusia, Txina, Himalaiako eremuaren, Australia, Zeelanda Berria, Hegoafrika, Kenya, Tanzania.[5]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 308 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ Phaeoclavulina abietina: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Euskal Herriko onddoak
- Gomphaceae
- Europako onddoak
- Islandiako onddoak
- Groenlandiako onddoak
- Kanadako onddoak
- Ameriketako Estatu Batuetako onddoak
- Alaskako onddoak
- Mexikoko onddoak
- Bahametako onddoak
- Guatemalako onddoak
- Errusiako onddoak
- Txinako onddoak
- Himalaiako eremuaren onddoak
- Australiako onddoak
- Zeelanda Berriko onddoak
- Hegoafrikako onddoak
- Kenyako onddoak
- Tanzaniako onddoak