Pinotxa-tripaki

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pinotxa-tripakia
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaAuriscalpiaceae
GeneroaAuriscalpium
Espeziea Auriscalpium vulgare
Gray, 1821
Mikologia
 
himenio tolestua
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
saprobioa da
 
ez da jangarria

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Pinotxa-tripakia (Auriscalpium vulgare) Auriscalpiaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria, txikia eta larrukara delako.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa. Forma erdi-orbikularra edo giltzurrunarena du, mehea, larrukara, belusatua edo ile tenteduna, arre-hori kolorekoa edo arre-gorrixka, arre-beltzaxka zahartzean.

Eztenak: Finak, luzangak, zailak, iraunkorrak, zuri-grisetik gris-errauts kolorera edo gris-arrera pasatzen da, eta, zahartzean, arre-beltzaxkara.

hanka: 4 eta 8 cm bitarteko garaierakoa, mehea, zurruna, alboan, lerdena, zuzena, zilindrikoa, kapelaren kolorekoa, ile arre tentez jantzia eta mizelio horixka batekin oinarrian,

Haragia: Zaila, mehea, hutsala, larrukara, horia, usain leuna du eta zapore akrea.[2]

Etimologia: Vulgare epitetoa latinetik dator, arrunta esan nahi duen "vulgaris" hitzetik. Oso zabaldua dagoelako.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jateko modukoa, espezie txikia, larrukara eta ez delako oso ugaria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zaila da nahastea.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urte osoan, deskonposizio prozesuan dauden, lurperatutako edo erdi lurperatutako pinaburuetan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Erdialdeko Amerika, Ipar Amerika, Asia epela.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 576 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 420 or. ISBN 84-505-1806-7..
  4. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 116 or. ISBN 84-87997-86-4..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 312 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]