Plicaturopsis crispa
Plicaturopsis crispa | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Amylocorticiales |
Familia | Amylocorticiaceae |
Generoa | Plicaturopsis |
Espeziea | Plicaturopsis crispa D.A.Reid, 1964 |
Plicaturopsis crispa Amylocorticiaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Larrukara, ezin da jan.
Sinonimoak: Merulius fagineus, Trogia crispa, Plicatura faginea.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela:1,5 eta 3,5 cm bitartekoa, maskor edo haizemaile formakoa, oin funtsezko batek puntu baten substratuarekin bat egiten du; hasieran zurixka, berehala marroi-horixka, marroi-lehoi kolorekoa, eremu zirkular arin batzuekin; gainazala felpa fin batekin, ertz inkurbatu-lobulatua, mehea, zurixka.
Himenioa: Toles erradial adarkatuen forman, krema zikin kolorekoa edo berde-grisaxka zurbil kolorekoa,
Haragia: Oso mehea, zuria, biguna ale freskoetan.[2]
Etimologia: Crispa epitetoa latinetik dator, kizkurtua esan nahi duen "crispus" hitzetik dator. Bere itxuragatik
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bere egitura bereziagatik, zaila da zureko beste onddo saprofitoekin nahastea.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urte osoan, batez ere udazkenean eta neguan. Oso ohikoa, hurritzen, pagoen, haltzen eta urkien adar eta enborretan.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Kaukasia, Korea, Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 587 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 322 or. ISBN 84-282-0865-4..