Russula intermedia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Russula intermedia
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula intermedia
P.Karst., 1888

Russula intermedia Russulaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ezin da jan, zapore txarra du.

Sinonimoak: Russula intermedia var. mesospora, Russula lundellii, Russula aurantiolutea, Russula pulcherrima, Russula mesospora.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: Tamaina handia, 8 eta 15 cm bitarteko diametrokoa, ganbiletik zabaldura eta deprimitua, ertza ildaskatua. Azal mamitsua, distiratsua, ia koipetsua, zati batean bereiz daitekeena, kolore aldakorra, hori-laranja distiratsuaren eta gorri-adreilu kolorearen artekoa, batzuetan ardo kolorekoa, zahartzean koloregabetu egiten da eta okre-gorrixka bihurtzen da.

Orriak: Kolore zuri-hori uniformekoak, laranja kolorekoak ez.

Hanka: Laburra. 5 eta 6 cm bitarteko garaierakoa, sendoa, harroa, zilindrikoa, zurixka (zahartzean arrosara jotzen du)

Haragia: Gogorra, hauskorra, zurixka (kapelaren azpian marroi-herdoil kolorera jotzen du). Fruta hartzituaren usaina du eta zapore fuertea, pikantea eta batzuetan mikatza. Espora-jalkina horia.[2]

Etimologia: Latinetik dator Russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Russula intermedia delakoarekin nahas daiteke, baina hau txikiagoa da.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uda hasieratik udazken hasierara. Urkiarekin mikorriza egiten du. Hosto erorkorreko zuhaitzen azpian (pagoa, hurritza). Sahats grisen sastrakadietan. Lurzoru azidoetan, hareatsu-buztintsuetan, lehorrak edo hezeak (baita zingiratsuetan ere), erdi mailako mendietan.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Islandia, Errusia, Kaukasia, Indonesia.[4]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 76 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
  4. Russula intermedia: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]