Xeromphalina cauticinalis
Xeromphalina cauticinalis | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Mycenaceae |
Generoa | Xeromphalina |
Espeziea | Xeromphalina cauticinalis |
Xeromphalina cauticinalis Mycenaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarria, denbora luzez egosi ondoren mikatza kentzeko, nahaskietan erabil daiteke. Baina ez du sukaldaritzako interesik, oso haragi gutxi duelako eta kalitate gastronomiko eskasekoa.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa, ganbila, unbilikatu samarra. Hori-lehoi kolorekoa edo azafrai kolorekoa, mintzezkoa. Ertza ildaskatua.
Orriak: Zabal samar, subdekurrenteak, kapelaren kolore berekoak.
Hanka: Fistulosoa, horixka goialdean orrietatik gertu; gainerakoa burdin kolorekoa, ia beltza. Erraboil formako zabalgune batekin amaitzen da. Gainazala hareatsua bezalakoa. 2,5 eta 5 cm bitarteko luzerakoa eta 1 eta 1,5 cm bitarteko diametrokoa.
Haragia: Mehea, mintzezkoa, hori-okre kolorekoa.[2]
Etimologia: Xeromphalina terminoa grekotik dator, lehorra, idorra, esan nahi duen "xerós" hitzetik, eta zilbor, zilbor txiki, esan nahi duen "omphalos" hitzetik. Bere zilbor lehorragatik. Cauticinalis epitetoa, mikatza delako du.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez du balio gastronomikorik.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Habitata, oinaren kolorea eta erraboila kontuan hartzen baditugu, nahastezina.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Mendiko koniferoen eroritako pinu-lumetan. Ugaria, ehunka alerekin estaltzen du lurzorua, eta belar edo azikulen gainean nabarmentzen da.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Islandia, Australia, Errusia, Hego Korea, Japonia, Honduras eta Ipar Amerika.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 281 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..