Lactarius pergamenus
| Lactarius pergamenus | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Russulales |
| Familia | Russulaceae |
| Generoa | Lactarius |
| Espeziea | Lactarius pergamenus Fr., 1838 |
Lactarius pergamenus Russulaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Perretxiko hau jatea ezinezkoa da. Oso mina da.
Sinonimoa: Lactifluus pergamenus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 6 eta 12 (16) cm bitarteko diametrokoa. Lau-ganbila, gero lau-inbutu itxurakoa eta inbutu itxurakoa; haragi gogorra eta tinkoa, baina hauskorra, boli zuri kolorekoa, ukitzean arre kolorekoa; eremu zirkularrik gabea, ez da likatsua; opakua, askotan zimurtsu-erretikulatua ertzean; hasieran ertza gogor biribilduta beherantz, ondoren zabaldua.
Orriak: Oso meheak, lodiak, desberdinak, hankara urkilatuak, estu, dekurrente samarrak, zurbilak gero krema kolorekoak eta horixkaz zikinduak.
Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.
Hanka: 2,5 eta 9 cm bitarteko garaierakoa eta 1,5 eta 2,5 cm bitarteko lodierakoa. Forma askotarikoa, gehienetan zilindrikoa edo baita oinarrian mehetua ere, betea, gogorra, leuna, eta glabroa, edo zikindua; gehienetan eszentrikoa.
Haragia: Zuria, solidoa eta gogorra. Latexa, ugari eta zuria, oso akrea.[2]
Etimologia: Lactarius terminoa "lac" "lactis", esnetik dator, esneari dagokio. Latexa jariatzen dutelako ebakitzean edo haustean. Pergamenus epitetoa, orrien hori-pergamino koloreagatik du.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Lactarius piperatus dekakoarekin nahasten da, antz nabarmena du. Haragiak eta latexak kolore horia hartzeko duten joerak bereizten du. Lactarius piperatus espeziean, berriz, kolore urdin-berderako joera dago. Lactarius pergamenus txikiagoa izan ohi da, eta itxura lerdenagoa izaten du. Beste Lactarius zuri batzuek ez dituzte orriak hain estu
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Pagoen, arteen eta xarmen basoetan, gehienetan taldeetan; oso gutxitan koniferoen azpian.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ekialdeko Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Euskal Herria.[5]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 94 or. ISBN 84-282-0865-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 401 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Calvo Pérez Javi. (2006). El mundo de las setas. Asociacion Micológica Fungipedia.
- ↑ Lactarius pergamenus: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q780147
Multimedia: Lactarius glaucescens / Q780147