Mukibotoi lila
| Mukibotoi lila | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Leotiomycetes |
| Ordena | Leotiales |
| Familia | Leotiaceae |
| Generoa | Neobulgaria |
| Espeziea | Neobulgaria pura Petr., 1921 |
Mukibotoi lila (Neobulgaria pura) Leotiaceae familiako onddo bat da.[1] Ez du haragirik jateko.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Errezeptakulua: 1 eta 4 cm bitarteko diametrokoa eta 0,5 eta 2 cm bitarteko garaierakoa, goian krateriforme formako zulo bat du, ondoren turbinatua. Beheko aldea (himenioa) grisaxka, bioleta zurbila edo zertxobait arrosakara motela eta distirarik gabea; ertz zorrotza, barrualderantz kurbatua, ondoren zuzena. Kanpoko azala leuna, hezea, distiratsua, grisa, gero marroi zurbila edo pixka bat gorrixka.
Himenioa: Perretxikoaren behealdeak osatzen du. Hasieran krateriformea, ondoren uhindu-turbinatu leuna, grisaxka, bioleta zurbila edo arrosa kolorekoa.
Hanka: Ez du, errezeptakulua zuzenean lotuta dago enbor edo adar hilei.
Haragia: Lodia, gelatinakara, zeharrargitsua; usain eta zapore hautemanezinak.[2]
Etimologia: Pura epitetoa latinetik dator, purua, gardena, esan nahi duen "purus" hitzetik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bulgaria inquinans delakoarekin, honek forma berdina du, baina beltza da.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Hostogalkorren enbor edo adar hiletan, pagoetan batez ere. Nahiko urria.[5]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aintzira Handien eta San Laurendi ibaiaren eremua, Europa, Errusia, Japonia, Australia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 795 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 530 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). [Es Guia de los hongos de Europa. ] Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 567 or. ISBN 84-282-0541-XZ (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 84 or. ISBN 84-87997-86-4..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q3916729
Multimedia: Neobulgaria pura / Q3916729