Pholiota lucifera
| Pholiota lucifera | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Strophariaceae |
| Generoa | Pholiota |
| Espeziea | Pholiota lucifera Quél., 1872 |
Pholiota lucifera Strophariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria. Mingotsa izateaz gain, toxikoa izan daiteke
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 3 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, ganbila; horia edo hori-laranja kolorekoa; hezetasunean likatsua; azala arrexka koloreko ezkata itsatsi eta erorkorrekin.
Orriak: Meheak, estu, horiak, gero okre antzeko kolorekoak.
Hanka: Kapelaren kolore berekoa, oinarria izan ezik, arre-herdoil kolorekoa da; zilindrikoa, ezkatatsua eraztunetik behera, betea, azkenean barnehutsa. Eraztun horia eta kanpotik ezkatatsua.
Haragia: Trinkoa, horia, usain ahula eta zehaztugabea, zapore mikatza.[2]
Etimologia: Pholiota terminoak, belarri ezkatatsua, kapela ezkatatsua esan nahi du. Lucifera epitetoa latinetik dator, argia, argia ematen, esan nahi duen "lucifer" hitzetik. Bere kolore biziagatik
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ez da jangarria; zenbait autorerentzat susmagarria ere bada. Hobe da dagoen tokian uztea, bere mingostasunagatik bakarrik bada ere.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Pholiota squarrosa delakoarekin nahas daiteke, baina honek ezkata nabarmenagoak ditu.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Soropildua hazten da, lurrean, egur zatien artean, lorategietan, koniferoen eta hostogalkorren basoetan.[5]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 411 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 103 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) -Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 244 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 256 or. ISBN 84-282-0865-4..
