Pluteus chrysophaeus
Pluteus atromarginatus | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Pluteaceae |
Generoa | Pluteus |
Espeziea | Pluteus chrysophaeus Quél., 1872 |
Pluteus atromarginatus Pluteaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du interes gastronomikorik.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: Higrofanoa, hauskorra. 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa. Hasieran erdi-esferikoa, gero erabat zabaltzen da, arre-kanela kolorekoa, arre-gorrixka, gero argiagoa, zimurtsu samarra eta ertz oso ildaskatuarekin.
Orriak: Estu, libreak, hasieran zuriak, gero esporak heldu ahala, kolore arrosa hartzen dute.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: Zilindrikoa, zuri hialinoa, oinarrian horixka samarra, baina ez betik.
Haragia: Urria.[2]
Etimologia: Pluteus terminoa latinetik dator, hots "pluteus" hitzetik, hau da, antzinako setio-makinatik. Zabaldutako kapela konikoaren formagatik. Chrysophaeus epitetoa grekotik dator, urrea, esan nahi duen "krysos" hitzetik eta, arrea, esan nahi duen, "phaios" hitzetik. Bere koloreagatik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sukaldaritzako interesik gabea.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Pluteus romellii delakoarekin nahas daiteke, honek oina hori biziz gehiago koloreztatua du.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udatik udazkenera. Hostozabalen enborretan. Ez da urria.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Turkia, Errusia, Japonia.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 303 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 255 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 198 or. ISBN 84-282-0865-4..