Russula gracillima

Wikipedia, Entziklopedia askea
Russula gracillima
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula gracillima
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa dekurrentea da
 
hanka biluzik dago
 
espora kremak dauzka

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Russula gracillima Russulaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 2 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, hasieran ganbila, gero pixkanaka zabaldua, depresio txiki batekin, hauskorra eta ez oso mamitsua, ertza kamutsa, zeharrargitsua, ildaskatua, batez ere helduaroan. Azala erradioaren hereneraino bereiz daiteke, hezea eta distiratsua, leuna eta leunki punteatua, gorri-karmin kolorekoa, purpura-ardo koloretik arrosa-pastel kolorera doana, erdian tonu berdexkak izaten ditu.

Orriak: Ia libreak, lamelulekin, nahiko estu, orrien arteko zainekin, hauskorrak, zurixkak krema koloreko tonuekin.

Hanka: 4 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, pixka bat mehetua oinarrirantz, zimurtsua eta pruinaduna, betea, baina laster barnehutsa eta muinduna, erabat zuria, zertzelada arrosekin.

Haragia: Lodia, baina oso hauskorra, zuria, grisaxka samarra hezetasunaren ondorioz, fruta usaina du eta zapore min samarra. Erreaktiboak: Guayako positiboa (G++); sulfato ferroso arrosa oso zurbila.[2]

Etimologia: Latinetik dator Russula hitza, ´russu-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erraz nahas daiteke beste espezie batzuekin, hala nola Russula versicolor, Russula betularum, Russula nitida edo Russula exalbicans delakoekin, beraz, behar bezala zehazteko, azterketa mikroskopikoa egin behar da.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uda eta udazken hezeetan. Urkien azpian soilik.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Alaska, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Groenlandia, Islandia, Svalbard, Errusia, Kaukasia, Japonia, Himalaiako eremua, Txina, Malaysia.[4]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 74 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) AVM Asociacion Vallisoletana de Micologia 1986.
  4. Russula gracillima: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]