Tolypocladium ophioglossoides

Wikipedia, Entziklopedia askea
Tolypocladium ophioglossoides
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaSordariomycetes
OrdenaHypocreales
FamiliaOphiocordycipitaceae
GeneroaElaphocordyceps
Espeziea Elaphocordyceps ophioglossoides

Tolypocladium ophioglossoides Ophiocordycipitaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarritasuna ezezaguna da.

Sinonimoak: Elaphocordyceps ophioglossoides, Cordyces parasitica, Clavaria parasitica, Cordyceps ophioglossoides.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estroma: Bakarrik edo ale gutxi elkartuta. Gainazal garatxoduna duen buru luzanga eta ligulatu batez osatua. Beltz-oliba antzeko kolorekoa. 2,5 eta 1 cm-koa.

Hanka: Horia, 3 eta 7 cm bitarteko garaietakoa, zilindrikoa, 0,5 eta 0,7 cm bitarteko lodierakoa.

Haragia: Zuntzezkoa, hori kolorekoa, zaila, usainik eta zaporerik gabea.[2]

Etimologia: Ophioglossoides epitetoa grekotik dator, sugea, esan nahi duen, "ophis" hitzetik eta mihia, esan nahi duen "glossa" hitzetik. Bere formagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezezaguna.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cordyceps capitata delakoarekin nahas daiteke, Honek, koniferoen basoetan Elaphomyces hipogeo espezieak parasitatzen ditu. Honetan burua esferikoa da eta esporak askoz txikiagoak dira.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Irailetik azarora bitartean agertzen da, Elaphomices-ak parasitatzen. Ez da oso ohikoa.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Costa Rica, Europa, Errusia, Japonia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 809 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 631 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 334 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]