Amanita magnivolvata
| Amanita magnivolvata | |
|---|---|
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Amanitaceae |
| Generoa | Amanita |
| Espeziea | Amanita magnivolvata Aalto, 1974 |
Amanita magnivolvata Amanitaceae familiako perretxiko jangarria da, baina ondo egosi beharra dauka.[1]
Sinonimoa: Amanita pachyvolvata.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 6 eta 12 cm bitarteko diametrokoa, nahiko sendoa, gaztetan oboidea, gero kanpai itxurakoa, bukaeran kanpai itxurako-ganbila, titi arin batekin, ertza erregularra eta inkurbatua eta oso ildaskatua. Kapelaren azala leuna, koipetsua, distiratsua eguraldi lehorrarekin, gris-arre kolorekoa. Gaztetan errezel orokorraren aztarnak izan dezake.
Orriak: Sabeldunak, zabalak, estu, zuriak tonu grisaxkekin.
Hanka: Liraina, sendoa, zilindrikoa, pixka bat loditua oinarrian, zuri-okre kolorekoa. Eraztun gabe. Bolba handia, haragitsua, mintzezkoa, zaku zuriarekin batzuetan okrez zikintzen da.
Haragia: Zuria, usainik eta zaporerik gabea. Espora eliptikoak (Pachyvolvata aldaerak espora esferikoak ditu).[2]
Etimologia: Amanita grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta. Grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa kontzeptu orokor gisa.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Jangarria baina kontuz.
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Espora eliptikoak (pachyvolvata aldaerak espora esferikoak ditu)
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean. Artelatzetan (Quercus suber). Bakarka edo talde txikietan hazten da.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Euskal Herria, Espainia, Alpeak, Estonia, Serbia, Eslovenia, Finlandia, Suedia, Norvegia.[3]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ Amanita magnivolvata: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q10407306
.jpg)
