Cortinarius decipiens

Wikipedia, Entziklopedia askea
Cortinarius decipiens
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaCortinariaceae
GeneroaCortinarius
Espeziea Cortinarius decipiens
Fr., 1838

Cortinarius decipiens Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Sinonimoa: Hydrocybe decipiens.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 1 eta 3 cm bitarteko diametrokoa, hasieran konikoa, ondoren ganbila titi akutu batekin. Kapelaren azala lehorra, higrofanoa, erradialki fibrilosua, arre-gorrixka kolorekoa, arre zikin kolorekoa zahartzean.

Orriak: Adnatuak, lehenbizi grisaxkak, zahartzean okre antzeko kolorekoak.

Hanka: 7 cm arteko garaietakoa eta 0,4 cm arteko lodierakoa, zilindrikoa, luzetarako fibrila finez estalia, marroi-grisaxka kolorekoa, goialdea lila antzeko tonuekin.

Haragia: Zurixkatik marroira doan kolorekoa, antzemanezineko usainarekin eta errefau zapore arin batekin.[2]

Etimologia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Decipiens epitetoa, engainatu, okerra eta akatsa eragiten duela, esan nahi duen "decipo decipiere" hitzetatik. Identifikatzeko zaila delako.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Hostozabalen basoetan hazten da, hala nola, sahatsetan (Salix), urkietan (Betula), haltzetan (Alnus), makaletan (Populus), hezeguneetan. Ohikoa.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Maroko, Europa, Errusia, Himalaiako eremua, Australia, Zeelanda Berria.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 220 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Velaz Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Banco de setas.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]